در دولت شهید ابراهیم رئیسی، استان زنجان دومین استاندار بومی خود را تجربه کرد آن هم نه یک چهره صرفا سیاسی بلکه چهره سیاسی دانشگاهی به نام محسن افشارچی که رئیس ستاد استانی شهید رئیسی در استان زنجان بود.
به گزارش همدلی زنجان؛ بی شک استاندار زنجان محسن افشارچی، ابتدا به خاطر رئیس ستاد بودنش در زمان انتخابات و مهم تر از آن پیگیری مصطفی طاهری و حلقه نزدیکان وی از یک طیف مشخص از اصولگرایان زنجانی بود که نسبت به سایر گروه های سیاسی در همین طیف سیاسی نزدیکی بیشتری به افراد پرنفوذ و حتی شخص شهید رئیسی در دولت داشتند.
با استاندار زنجان محسن افشارچی فصل جدیدی از مدیریت سیاسی در استان زنجان آغاز شد و تسلط طیف دانشگاهیان سیاسی در استان به طور بی سابقه ای محقق شد. چه در زمانی استانداری محسن افشارچی و چه بعد از آن حرف و حدیث در خصوص این دوره مهم سیاسی در استان وجود داشته و دارد. از حرف و حدیث در خصوص شرکت سانای متعلق به افشارچی و از خود افشارچی تا شرکت های منتصب به برخی معاونین وی و برخی اعمال نقوذ مدیران تیم وی در استانداری تا دسنگاه های اجرایی همواره نقل محافل بوده است.
فارغ از هر قضاوتی به هر طریق دوران استانداری محسن افشارچی تمام شد و با تمام ضعف ها و ایرادات به ایستگاه پایانی رسید و نباید از تلاش و زحمات افراد مخلص و تاثیرگذار در این تیم مدیریتی نیز عبور کرد و این تیم نیز تلاش های زیادی برای بهبود شاخص های توسعه ای استان انجام دادند و در زمان تصدی مسئولیت نیز به اندازه نیاز نقد شدند.
اما بعد از پیروی مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری و شعار وفاق وی شاهد آغاز دعواهای سیاسی در استان زنجان برای انتخاب استاندار زنجان بودیم. نقطه کانونی این کشمکش ها بین نمایندگان مجلس و چهره های سیاسی اصلاح طلب در استان بودند. در بین نمایندگان احمد بیگدلی نماینده اصلاح طلب استان زنجان از حوزه انتخابیه خدابنده و نبی اله محمدی نماینده استان زنجان از حوزه انتخابیه زنجان و طارم تلاش کردند بیشترین تاثیرگذاری را در انتخاب استاندار منتخب داشته باشند.
در این بین طیف نزدیکان احمدحکیمی پور در جریان اصلاح طلب برای استانداری احمد حکیمی پور تلاش کردند، طیفی از اصلاح طلبان برای استانداری رسول بیات تلاش کردند و طیف های دیگر نیز افراد مختلفی را از بومی تا غیربومی مطرح کردند. اما به دلیل اختلافات زیاد و عمیق در بین نیروهای سیاسی و خواست نمایندگان اجماع بر روی فرد خاصی محقق نشد تا اینکه سید محسن صادقی، که یک زنجانی مهاجر به تهران بود و سال های در زنجان حضور نداشت، به عنوان استاندار زنجان معرفی شد.
بعد از اعلام نام سید محسن صادقی عده ای وی را امنیتی توصیف کردند و خواستار آن شدند که زنجان به استاندار امنیتی نیاز ندارد. آنچه از سخنرانی و مواضع سید محسن صادقی از زمان معارفه تاکنون برآمده وی فرد ساده زیست، پاک دست و مسلط به مسائل جاری کشور در بخش های مختلف بوده و تلاش کرده به عنوان بالاترین فرد اجرایی استان مجری خوبی برای تحقق قوانین جاری کشور نیز باشد.
اما برخی از انتصابات وی این روزها حاشیه برانگیز شده و مشخص نیست ساز و کار آن چه بوده است. کاملا مشهود است که انتصابات وی در جهت اغنا و همراهی گروه های مختلف سیاسی در استان زنجان بوده تا افراد تاثیرگذار از نمایندگان مجلس تا گروه های سیاسی سهمی از قدرت داشته باشند و در مسائل استانی با استاندار همراهی کنند. سید محسن صادقی به خوبی می داند هرچند اگر خود نیز معتقد به استقلال در انتصابات افراد داشته باشد بدون آنکه سهم گروه های سیاسی را بدهد نمی تواند به تنهایی قافله سیاست زده زنجان را به سرمنزل مقصود برساند.
وقتی محسن افشارچی استاندار دولت سابق افراد بی رزومه در مناصب مهمی منصوب کرد، اصلاح طلبان نیز در هر قشر و گروهی امروز به این باور رسیدند که می توان هر پستی را گرفت و قله های پیشرفت را یک شبه طی کرد. البته پایه های ابتدایی این رویکرد در دولت حسن روحانی و استاندار آخرش در استان یعنی فتح اله حقیقی پایه ریزی شد! زمانی که همدلی زنجان بین پلیس فتا و دادگستری دو سال مستمر در حال تردد بود! عمده رسانه ها و جریانات سیاسی از جپ تا راست زبان سکوت پیش گرفته بودند تا عده ای غیربومی به معاملات تجاری خود برسند.
نه خبری از نهادهای نظارتی بود نه خبری از گروه های سیاسی و افرادی مدعی پست امروزی! معدود افراد دلسوز در آن دوره به دادخواهی از حقوق مردم زنجان پرداختند! اما برخی بجای گرفتن درس عبرت! متاسفانه جا پای همین غیربومی ها گذاشتند و در زمان استانداری محسن افشارچی رویه های سابق را تکرار کردند و حتی شدت بخشیدند! هرچند در کشور ما چالش عمده در عدم تربیت مدیران توانمند و دلسوز است! اما همین خلاء موجب شده افرادی که صرفا کارانتخاباتی کرده اند به مناصب مهم سیاسی برسند!
حال هرچند به نظر می رسد سیدمحسن صادقی تلاش کرد فضای سیاسی استان را با کم ترین فشار بیرونی به نقطه مطلوب برساند! اما بلعخره صادقی کوتاه آمد و بند فرسوده استقلال پاره شد! شاید اگر نهادهای نظارتی نبودند امروز شاهد معارفه نام هایی در پست های مهم سیاسی بودیم که اقشار نخبه انگشت به دهان می ماندند! با این واقعیت باز شاهدیم که انتصابات در حال خارج شدن از ریل درست است و سرمنزل مقصود آن در هاله ای از تاریکی است!
سید محسن صادقی با تمامی نقاط قوتی که دارد یک ضعف عمده و بزرگ دارد و آن به دلیل نبودن در فضای سیاسی زنجان، عدم شناخت کافی از افراد است. مشاوره ها به وی نیز مشخص است با سمت و سوی مشخص انجام می گیرد و تا صادقی فضای واقعی استان زنجان را لمس کند و شناخت درستی از افراد به دست آورد هزینه های مدیریتی زیادی را باید پرداخت کند.
امروز به وضوح مشخص است که احمد بیگدلی نماینده مردم خدابنده در برخی انتصابات نقش داشته است. به وضوح نظر نبی اله محمدی در برخی انتصابات لحاظ می شود و سایر نمایندگان استان در حد وزن خود در تلاش برای اثرگذاری در روند انتصابات هستند! و به وضوح نظر افرادی که یک لیست به صادقی برای انتصاب و استخدام داده بودند نیز مشهود و ملموس است.
با این حال در این فضا سیدمحسن صادقی در حال جلب نظر اکثریت افراد است که به نوعی خود را محق یک سهم در دولت مسعود پزشکیان می دانند! شاید اگر محسن صادقی می دانست بسیاری از این افراد شاید سهمی در پیروزی مسعود پزشکیان نداشتند! اما چون ظاهرا منتصب به یک جریان سیاسی مشخص هستند خود را محق سهم در دولت می دانند، و قدرتش را داشت از این اقدام خودداری می کرد! اما وی به خوبی می داند که اگر سهم ندهد سلاخی می شود!
رویه ای که متاسفانه در دولت ها طی یک دهه اخیر کاملا پررنگ شده و سرمایه اجتماعی را در سطح استان زنجان به ورقه سقوط رسانده و به نظر نمی رسد رویه فعلی اصلاح شود چرا که هر کسی امروز می تواند با هر سطحی از دانش و مهارت صرفا با کار انتخاباتی وارد جرگه سهم خواهی از دولت ها شود.
