من میتوانم چون “کوه” باشم…
✍️ احمد اسدی-همدلیزنجان
من می توانم چون کوه باشم… من می توانم چون باغ باشم؛ سر سبز و زیبا، خوش رنگ و رعنا… من میتوانم خورشید باشم، گرما و سوزان ….
گروه سرود دانشآموزان معلول مدرسه شهید خدایی حال و هوای خاصی به فضای اداری بازدید مسئولان استان به شرایط این آموزشگاه داد، اینکه معلولان هر چند ضعف جسمانی دارند اما چون کوه استوارند و چون خورشید گرمای مهربانی و صداقت و پاکیشان انسان ماشینی امروز را دچار دگرگونی میکند!
در عصری موسوم به ارتباطات که تمام ابعاد و احساسات در زندگی انسان مجازی، رنگ و بوی غیرواقعی به خود گرفته؛ هنوز هستند انسانهایی که سادگی و پاکی آنها قشنگی و زیباییهای زندگی را برای انسان مجددا متبلور میکند و چه زیباست این حس سادگی و بی آلایشی….
مطابق با واقعیتهای زندگی عصر ماشینی، تشکلها، انجمنها و اصناف برای گروه اجتماعی و اقتصادی خود به دنبال سود و منفعت اقتصادی و اجتماعی هستند؛ هر گروه قدرت و ابزارهایی برای تحقق خواست و مطالبات خود دارد و در این رقابت و جنگ زرگری برای انتفای یک گروه باید گروهی تضعیف و مورد ظلم واقع شود.
در لابلای این کشمکش منافع، جامعه ای از انسان ها در گوشه و کنار جامعه ما زندگی می کنند به نام ” معلولان” یک روز جهانی هم در ۱۳ آذر دارند، انسان هایی که دنبال جنگ قدرت و انتفای مالی و اجتماعی نیستند، بلکه با نهایت سادگی و زیبایی کنار هم زندگی می کنند و دنیای آن ها قشنگ ترین دنیاها است.
این روزها همه از دردها، کوه میسازند. از بیماریها، طوفان، با دیدن معلولان آه می کشند، گذراندن لحظات با معلولان، برایشان سخت است. این روزها هیچکس طاقت تحمل سختی ندارد. این روزها هیچکس مشقت و درد را دوست ندارد. این روزها همه دنبال آسایش و لذت دنیوی هستند.
این روزها انسانها برای درک کردن یکدیگر نه حوصله دارند و نه توان فکری و نه نیازی به آن می بینند…
این روزها، برادران و خواهران من در جامعه درک یکدیگر را عجیب و غیرقابل هضم میدانند. این روزها همه محافظه کارند و مخفی کار و همه بکارگیری دیگران برای منافع خود را مهارت می خوانند..!
کاش در زندگی ماشینی امروز کمی…فقط کمی بیشتر همدیگرو “درک” می کردیم و بیشتر همدیگرو جای هم میگذاشتیم…به جای انتقام.. برخورد.. قهر و سرزنش و غیبت .. کمی دستی به مهر و صداقت میگرفتیم…
امروز معلولان سرزمین من زنجان در دنیای فارغ از این این روزها و ای کاش ها لبخند می زنند و با وجدان آسوده، ذهنی بی دغدغه، قلبی ساده و پاک، شخصیتی بی آلایش و صادق بهترین آرامش دنیا را تجربه می کنند… اما انسان هایی به ظاهر سالم با طوفانی از عذاب وجدان ها و آرامش های خیالی و باطل، برای معلولان افسوس می خورند…! چه دنیای عجیبی است…!
برادر و خواهر معلولم فدای سادگی و صداقت درونیت که هزاران هزار به دورویی انسان های به ظاهر سالم و خوش تیپ امروزی می ارزد… بوی بهشتیت بوی خدا می دهد و آرامش ابدی دارد.. .بگذار انسان سالم در عالم باطلش برایت آه دلسوزی بکشد، اما حقیقت روشن حسرت داشتن زیبایی های ذاتی توست….
