تولید یک میلیون تن گوشت قرمز در کشور که در فهرست برنامه‌های وزیر جدید جهاد کشاورزی گنجانده شده، منجر به مصرف ۱۵ میلیارد مترمکعب آب می‌شود، در حالی که ایران بحران شدید کمبود آب را پیش‌روی خود می‌بیند.
برای تولید یک کیلوگرم گوشت قرمز نیاز به ۱۵ تن آب است، بنابراین تولید یک میلیون تن گوشت در کشوری که به دلیل سیاست‌های غلط با شتاب به سمت کسری در منابع آبی می‌رود، واقع‌بینانه نیست.
دولتمردان باید ظرفیت اکولوژی ایران را به هنگام تصمیم‌گیری‌ها مدنظر قرار دهند چرا که «هرآنچه که به عنوان برنامه روی کاغذ نوشته شود را نمی‌توان کاشت».
طبق آمارهای وزارت نیرو، طی دهه ۶۰ خورشیدی میزان روان‌آب‌ها در کشور حدود ۹۰ میلیارد مترمکعب بود که در حال حاضر به ۴۷ میلیارد مترمکعب رسیده است.
میزان برداشت اضافه از آب‌های زیرزمینی در کشور نیز به سالانه ۶ میلیارد مترمکعب بالغ شده و این در حالی است که طبق همین آمار، به میزان ۱۳۵ میلیارد مترمکعب نیز پیش‌خور کرده‌ایم که اگر احیایی صورت نگیرد، فاجعه رخ خواهد داد.
کمتر کسی تصور می‌کرد که خوزستان ایران با منابع عظیمی آبی که در اختیار داشت، امروز از خشکسالی در رنج باشد در حالی که میزان بارندگی‌ها در این استان طی سال‌های اخیر کمتر از ۱۴ سال قبل نبود. گلستان و بخش‌هایی از خراسان شمالی نیز امروز درگیر کم آبی شدید شده‌اند. بنابراین، بروز این بحران را باید در تصمیمات نادرستی دانست که طی چند دهه گذشته پیاده‌سازی شده‌است.
بالا رفتن سهم کشاورزی در اقتصاد ملی، در هر کشوری، نشان‌دهنده عقب‌ماندگی اقتصاد در آن کشور است، چرا که اندازه اقتصاد کشاورزی، محدود و کوچک است و در تمام دنیا نیز همین‌گونه است.
افزایش ارزش صادرات بخش کشاورزی به میزان ۲ برابر نیز در شرایط کنونی، شدنی نیست و الزامات دیگری برای تحقق آن نیاز است که قراردادهای بلندمدت و روابط سیاسی پایدار بخشی از آن است.
