اکبر لاجوردیان، کارآفرین پرآوازه ایرانی، از برگزیدگان پنجمین دوره اعطای تندیس و نشان امینالضرب اتاق بازرگانی تهران و از خاندان لاجوردی-لاجوردیان است که در توسعه صنعت و کارآفرینی در تاریخ اقتصاد ایران نقش پررنگ و قابل توجهی دارند.
اکبر لاجوردیان به همراه محمود لاجوردیان برادرش و احمد، قاسم و حبیب، برادرزادههایش، در سالهای پیش از انقلاب توانسته بود، هلدینگ بزرگی به نام «گروه صنعتی بهشهر» را بنا کنند و توسعه دهند.
بعید نیست که مردم ایران در آن زمان در نبود ابزار تکنولوژی امروز از اسم و رسم این خانواده کارآفرین بیخبر بوده باشند اما بدون شک محصولات آنها کموبیش در خانه همه ایرانیها پیدا میشده است؛ از روغن نباتی تا نخ و پارچه و قالی و فلاسک.
اکبر لاجوردیان۱۷ ساله بود که پدرش ۱۰ هزار تومان ســرمایه اولیه به او داد تا کسبوکاری برای خود دست و پا کند و او طی چهار سال توانست، سرمایه اولیهاش را از ۱۰ هزار تومان به ۶۰۰ هزار تومان برساند.
لاجوردیان در سال ۱۳۲۶ به تهران آمد و بعد از چند معامله مشترک با برادرش شرکت خانوادگی لاجوردی و لاجوردیان را تشکیل دادند. این کسبوکار خانوادگی در قالب گروه صنعتی بهشهر تا سال ۱۳۵۸ دوام داشت و در بخشهای مختلف توسعه پیدا کرد.
با وقوع انقلاب، اموال خانواده لاجوردی و هر آنچه که آنها در سالهای قبل برای توسعه صنعتی ایران کوشیده بودند زیرتیغ مصادره رفت. او ناگزیر به ترک ایران شد تا فعالیتهای صنعتی خویش را در سرزمین دیگری آغاز کند. لاجوردیان در توسعه واحد صنعتی اینتامیکس تولیدکننده pvc و تاسیس شرکت نووو، تولیدکننده پرده کرکره در آمریکا موفقیتهای بسیاری کسب کرد.
این کارآفرین صاحبنام، چنین عقیده داشت که در کار اقتصادی باید مانند نهنگ بود و با مشــکلات ستیز کرد: «نهنگ است آنکه با دریا ستیزد/ ز آب خرد ماهی خرد خیزد».