به نظر میرسد بعد از شهادت سردار سلیمانی و پاسخ ایران به آن، سیر تحولات فی مابین ایران و آمریکا به صورت منظم و هدایت شده ای نشان از ورود به دوره کاهش تنش دارد.
شروع این کار از کاهش تنش در عراق بر سر نخست وزیری آن بود. توافق بر روی الکاظمی که شخصیت مورد قبول ایران و آمریکا بود نقطه عطف این مسیر است. پس از آن مشارکت ایران در توافق فی مابین امریکا و طالبان در افغانستان و سپس نقش ایران در مورد یمن نشان از ورود به یک رویکرد جدید است.
عدم واکنش آمریکا به صادرات بنزین ایران به ونزوئلا به نظر هماهنگ شده بود و اکنون آزادی زندانیان دو طرف.
به نظر میرسد رویکرد ایران بر این مبتنی هست که تا قبل از انتخابات آمریکا این شانس را برای توافق ایجاد کند. البته همچون گذشته در قالب مذاکرات محرمانه. باید دید این فرآیند با اتفاقات جدیدی تقویت می شود یا خیر…
