زنجان گریبان بی‌نظمی و آشفتگی!
شهر زنجان کار بر روی زمین مانده زیاد دارد، آشفتگی و بی نظمی بصری و عملکردی یکی از چالش های پیش روی شهر زنجان در ابعاد مختلف بوده که نیازمند تعامل مسئولان در حوزه مدیریت شهری و شهروندان زنجانی بوده که تاکنون این مهم محقق نشده است.
به گزارش“همدلی‌زنجان”؛ در کنار تمام مشکلات کوچک و بزرگ در شهر زنجان به نظر می رسد برخی بی نظمی و آشفتگی های بصری و کارکردی از منظر شهروندان و گروه های مختلف اجتماعی به موضوعی عادی تبدیل شده و در گذران ساعات روزانه یکی از عناصر معمول در کارکرد فضاهای شهری زنجان محسوب می شوند!
داشتن شهری زیست‌پذیر با شاخصه‌های مدرن امروزی برای زندگی نیازمند همگرایی و آگاهی در چند بخش است. نخست مدیرانی بهره‌ور و متخصص در مدیریت شهری، سیاستگذاران کارشناس و آشنا به قانون و دلسوز، شهروند و نه شهرنشین! و رسانه ها به عنوان نماینده افکار عمومی و اطلاع رسان به مردم به عنوان یک واسط مهم و کلیدی که در شهر زنجان به نظر می‌رسد در تمامی بخش‌ها با چالش مواجه ایم.
وقتی جلسات کمیسیون های تخصص شورای اسلامی شهر زنجان با حضور دو نفر برگزار می شود و نظام اداری غیربهره‌ور و ناکارآمد شهرداری با روزمرگی متکی بر هزینه در زنجان فعال است، اصولا انتظار برای اصلاحات و کارهای نرم افزاری کمی دور از منطق و حقیقت بوده و حرکت به سمت بازنمایی صرف رسانه ای که مردم را دل زده کرده تنها راهکار و رویکرد نشانگر تحرک مثبت خواهد بود!
اما این رویکرد قطعا مصداق اقدامات توسعه ای در شهر نبوده و تحرک به معنای واقعی زمانی خواهد بود که شفافیت اطلاعات و عملکردها برای مردم قابل لمس بوده و هر روز بر تعداد شهروندان شهرگرا در شهر زنجان افزوده شود.
برای مشخص شدن مصداق بی نظمی و آشفتگی بصری در شهر زنجان، کافی است دقایقی را در بافت مرکزی شهر زنجان به عنوان گلوگاه بازنمایی هویت، تاریخ و شهرسازی شهر زنجان برای گردشگران داخلی و خارجی قدم بزنیم و نگاه متفاوت از نگاه های روزمره به وضعیت شهر داشته باشیم.
یکی از آشفتگی های ملموش در بافت مرکزی ادغام سواره و پیاده است! یکی دیگر سد معبری دلبخواه با طعم سبزی معطر زنجانرود و یا شاید مناطق دیگر است! وقتی سبزی های مغازه سر از وسط خیابان در می آورند و کسی نیست بگوید فروش سبزی چرا باید در وسط خیابان که محل تردد سواره است، باشد!
این رخدادها امروز برای شهروندان زنجانی به اندازه ای عادی شده که هیچ اعتراض و حتی نگاه متعجبی به وضعیت آشفته فضاهای شهری و کارکرد آن دیده نمی شود و این حاصل تربیت، اطلاع رسانی و آگاهی بخش ناقص متولیان این حوزه است.
بعد از این فرایند ناقص آموزشی انتظارات از شهروندان برای توسعه نیز بسیار بالا بوده و انتظارات از همکاری و همگرایی برای داشتن شهری زیست پذیر با شاخصه های توسعه یافتگی بیش از این است! انتظاری که تا به امروز ابتر مانده و صرفا یک انتظار انتزاعی خیالی است!
