یکی از زیرساخت های مهم توسعه هر منطقه ای وجود زیرساخت های فرودگاهی است. زنجان نیز با تلاش مسئولان وقت د دولت نهم و دهم توانست فرودگاه زنجان را جانمایی و راه اندازی کند.
به گزارش همدلی‌زنجان؛ اما از آن زمان تا کنون این فرودگاه با فراز و فرودهای زیادی همراه بوده و نتوانسته به یک فرودگاه فعال در کشور تبدیل شود. با این حال با تعطیلی همراه شده که با تلاش مسئولان در زمان استانداری محسن افشارچی و تعریف هواپیماهای کوچک برقراری پروازها برای مشهد فعال مانده و این موضوع موجب فعالیت فرودگاه در همین حد شده است.
انتقادهای زیادی به وضعیت کارکردی فرودگاه زنجان وارد است و بسیاری معتقدند پروازهای زنجان به تهران، کیش، نجف و استانبول قابلیت دائمی شدن و تعریف دارد اما تاکنون محقق نشده است. در شرایط فعلی نیز فرودگاه زنجان نه زیبایی بصری دارد و نه شبیه به یک فرودگاه در شان مرکز استان بوده و خدمات آن نیز در خور توجه نیست.
فرودگاه زنجان با چالش‌های متعددی در توسعه و عملکرد خود مواجه بوده است و کارشناسان در مورد قابلیت‌های آن برای رشد آینده به بحث و گفتگو پرداخته‌اند. یکی از مسائل اصلی که به‌طور مکرر توسط متخصصان مطرح می‌شود، جانمایی نامناسب فرودگاه است. این موضوع باعث شده تا ظرفیت این فرودگاه برای پذیرش هواپیماهای پهن‌پیکر مانند بوئینگ به‌طور جدی محدود شود.
این نگرانی به‌ویژه در خصوص امکان بین‌المللی شدن این فرودگاه در آینده مطرح است. با اینکه باند فرودگاه حدود ۳۰۰۰ متر طول دارد و برای برخی از هواپیماها مناسب است، اما زیرساخت‌های موجود و محدودیت‌های جغرافیایی مانع از رشد و پذیرش نیازهای هوانوردی بزرگ‌تر بدون ارتقاهای اساسی می‌شود.
انتخاب مکان بهینه‌تر برای ساخت فرودگاه، یکی از انتقادات جدی به این پروژه است. کارشناسان بر این باورند که می‌توانستند با در نظر گرفتن عواملی همچون امکان گسترش، دسترسی بهتر و نزدیکی به مرکز شهر، مکان مناسب‌تری را انتخاب کنند.
موقعیت فعلی فرودگاه علاوه بر اینکه اتصال به مسیرهای بین‌المللی را محدود کرده، در جذب مسافران بیشتر و به حد نصاب رسیدن تقاضا برای پروازهای داخلی نیز مشکلاتی ایجاد کرده است. این جانمایی موجب شده منطقه ویژه اقتصادی نیز به تبع آن در زمین های سارمساقلو که نزدیک به فرودگاه است تعریف شود که ظاهرا تعریف خط ریلی به آن نیز با محدودیت های کارشناسی همراه است!
این در حالی است که منطقه ویژه باید مسیر دسترسی مناسب داشته باشد، به خطوط ریلی، زمینی و هوایی نزدیک بوده و خدمات زیربنایی قابل قبولی را نیز دارا باشد. برخی منابع گزارش می دهند که این منطقه مشکل آب نیز دارد.
برخی منابع دانشگاهی نیز معتقدند که بازنگری در جانمایی فرودگاه می‌توانست این مشکلات بلندمدت را پیش‌بینی و جلوگیری کند. این متخصصان بر این باورند که یا باید فرودگاه به مکان بهتری منتقل شود یا زیرساخت‌های آن به‌طور قابل‌توجهی ارتقا یابد تا بتواند نیازهای آینده در بخش سفرهای بین‌المللی و توسعه اقتصادی منطقه را برآورده سازد.
پیشنهادهایی نیز در این راستا وجود دارد، فرودگاه فعلی برای فعالیت مراکز نظامی اختصاص یابد و فرودگاه جدید جانمایی شود و منطقه ویژه اقتصادی نیز جانمایی بهتری نسبت به آن داشته باشد. این رویکردها زیرساخت های توسعه ای زنجان را در مسیر درست قرار خواهد داد.
در نهایت، اگرچه فرودگاه زنجان همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد، اما این مشکلات ساختاری و عملیاتی مانع از استفاده کامل از پتانسیل آن می‌شود و احتمالاً تا زمانی که این چالش‌ها برطرف نشوند، توانایی آن برای رشد و توسعه همچنان محدود خواهد ماند.
