فهم این موضوع که بدون رشد نقدینگی بالا امکان ایجاد و تداوم تورم وجود ندارد، کم‌کم در حال تبدیل شدن به دانش عمومی است و در آن صورت نیاز به این نیست که یک اقتصاددان برجسته بگوید رشد نقدینگی عامل تورم است. اما آنچه نیاز به تحلیل دارد و همچنان درک ناقص از آن به شدت رایج است.

چگونگی رشد نقدینگی و رشد درونزای نقدینگی و اقتصاد سیاسی ورای رشد بالای نقدینگی است. متاسفانه اقتصاددانان در ایران بیش از حد متمرکز بر این بوده اند که تکرار کنند رشد نقدینگی عامل تورم است و حداکثر تلاشی که کرده اند تا ریشه رشد نقدینگی را شناسایی کنند به عامل کسری بودجه اشاره کرده اند.

این در حالی است که در دهه ۱۳۶۰ کسری بودجه عامل اصلی رشد پایه پولی و نقدینگی بود و تورم ایجاد نشد و در دهه ۱۳۵۰ و ۱۳۸۰ کسری بودجه نقش با اهمیتی در رشد پایه پولی و نقدینگی نداشت اما تورم بالا وجود داشت. بدون تمرکز بر اقتصاد سیاسی رشد درونزای نقدینگی هیچگاه قادر به خاتمه تورم نخواهیم بود.

اینکه فقط اصرار کنیم که رشد نقدینگی عامل تورم است مانند این است که تکرار کنیم علت احساس گرما، گرم بودن هوا است.