مردم دنیا سلام.
صدای من رو از ایران می‌شنوید. در این روزهای پرتب و تاب، هیجان زندگی در ایران به اوج خودش رسیده و براتون متاسفم که در خارج از ایران زندگی آروم و باثباتی رو تجربه می‌کنین. اینی که شما تجربه می‌کنین زندگی نیس، مرگ خاموشه. شماها با مُرده هیچ فرقی نمی‌کنین چون ثبات و آرامش انقدر توی مغز استخونتون نفوذ کرده که با مرگ هیچ فرقی نمی‌کنه. بعد به خاطر اینکه از این یکنواختی و کسالت دربیاید، شهربازی‌های خفن و دلهره‌آور می‌سازید، پول می‌دید بلیت می‌خرین و سوار بازی‌هاش می‌شید.
زندگی یعنی اینی که ما داریم. طی هفت روز دو میلیون افزایش قیمت سکه داشتیم، سه هزار تومن دلار گرون شده و اندازه چند میلیون تومن بدبخت‌تر شدیم، قیمت بسته‌های اینترنت‌مون دوبرابر شده، مصالح ساختمانی و سیمان ۳۰ درصد گرون شده و هر متر خونه در تهران به طور میانگین دو میلیون تومن گرون شده.
حواستون باشه که اینا گل سرسبد تلاطمات بود. اگر براتون سواله که یک انسان چه جوری لحظه به لحظه مفلوک‌تر میشه، اگر براتون سواله که هشتاد میلیون نفر چطوری به طور دسته‌جمعی به سمت فنا و نابودی حرکت میکنن فقط برای یک هفته به ایران سفر کنید یا یک هفته به طور مداوم اخبار کشور عزیز ما ایران رو پیگیری کنین. البته حدود یک میلیون نفر رو از این هشتاد میلیون باید کم کنین. چون اینا همون‌هایی هستن که هر چی همه چی گرون‌تر بشه پولدارتر میشن یا حداقل ضرری نمیکنن. بنابراین اینا با ما به سمت فنا و نابودی حرکت نمیکنن!
الغرض اینکه اگه حوصله‌تون سر رفته بشینید روزگار ما رو نگاه کنین. هم چراغ راه آینده‌تون میشه که یه موقع لگد به بخت خودتون نزنین هم آدرنالین روزانه‌تون تامین میشه. /جهان صنعت
