مشکلات خوزستان جدا از دو مسئله اصلی دیگر مناطق ایران نیستند: نخست توسعه نیافتگی و دوم قهقرای سرزمینی به واسطه تحمیل کشاورزی ناپایدار.

بنابراین تا ایران در مسیر توسعه همه جانبه قرار نگیرد و تا الگوهای ویرانگر کشاورزی و به تبع آن بهره برداری نادرست از منابع آب و دیگر منابع طبیعی برچیده نشود نه فقط خوزستان بلکه دیگر مناطق کشور هم روز به روز چشم‌اندازی ویرانتر و ناپایدارتر خواهند داشت.

اما به طور مشخص اگر بر جلگه خوزستان و مشکلات کنونی آن تمرکز کنیم این ده مورد را می توان به عنوان اقداماتی ضروری برای نجات خوزستان برشمرد:

کوتاه مدت:

آبرسانی اضطراری با تانکر به ویژه به شهرها و روستاهای جنوب و غرب استان

ترمیم شبکه‌های آبرسانی موجود و راه اندازی تصفیه خانه های جدید برای نقاط بحرانی

توقف طرح های انتقال آب در بالادست استان و اعتمادبخشی به شهروندان در این زمینه

مهار اثر سد گتوند و دیگر آلایندگان آب‌های استان

میان مدت:

راه اندازی و توسعه سیستم های شیرین سازی دریا برای تامین آب شرب نیمه جنوبی استان

تقویت خطوط و تاسیسات انتقال نیرو و تضمین دسترسی پیوسته به برق برای همه شهروندان

مهار کانون‌های تولید ریزگرد با تامین حقابه دشتها و تالابها

بلندمدت:

توسعه صنایع و فرصت های شغلی جایگزین با هدف کاهش وابستگی به کشاورزی

مهندسی معکوس سرزمین با هدف رفع اثر همه اقدامات نادرست دهه‌های گذشته

تدوین و اجرای برنامه جامع انطباق اقلیمی، با تاکید بر توانمندسازی جوامع بومی و افزایش تاب آوری چشم انداز در ابعاد زیستبومی، اقتصادی و اجتماعی