مطابق پیش‌بینی‌ها کرونایی ها در بسیاری از کشورها به شکل انفجاری زیاد شد.امکان فرار هیچ کشوری نیست.بسیاری از محدودیت ها برغم انکار مسئولان کشورها با ابتکارات بومی کم و بیش درحال اجراست.
مدل های می گوید در کشورهای پرجمعیت مانند آمریکا اگر اقدام جدی نشود ده ها میلیون تلفات خواهیم داشت. اگر هیچ کاری نکنیم بیماری به همه افراد سرایت میکند. نظام درمان به طور کامل تحت تاثیر بیماری زیر فشار کاری فرسوده و تعداد مرگ‌ومیر به شکل انفجاری افزایش خواهد یافت.
تا چند روز دیگر تعداد مبتلایان به ۳ میلیون نفر میرسد.حالا این عدد را با تعداد تخت‌های آی‌سی‌یو در امریکا مقایسه کنیم (این عدد در حال حاضر ۵۰ هزار تخت است که با تغییر کاربری سایر فضاها میتوان به دو برابر افزایش داد).
به جای تخت‌های آی‌سی‌یو می‌توانید دستگاه‌های تنفس مصنوعی را در نظر بگیرید، اما نتیجه تفاوت زیادی ندارد چون کمتر از ۱۰۰ هزار دستگاه تنفس مصنوعی در امریکا داریم.
همین حالا حداقل یک بیمارستان در سیاتل نمی‌تواند به خاطر کمبود امکانات، بیماران بالای ۶۵ سال را برای تنفس مصنوعی پذیرش نماید – این بیماران با احتمال مرگ بالای ۹۰ درصد روبرو هستند – فاجعه در راه است
آمار مرگ‌ومیر استان هوئبی به خاطر ساختن دو بیمارستان به صورت فوری بسیار کاهش یافت. ایتالیا و ایران نمی‌توانند چنین اقدامات ضربتی‌ای را انجام دهند.اگر ۵ درصد موارد مبتلاشده به کرونا به مراقبت‌های آی‌سی‌یو نیاز داشته باشند و نتوانید این امکانات را تأمین کنید، بیشتر آن ها خواهند مرد، به همین سادگی.
و چه خواهد شد اگر خدا ناکرده دچار حمله قلبی شوید اما آمبولانس به جای ۸ دقیقه، ۵۰ دقیقه بعد به سراغ شما بیاید؟ ( به خاطر تعداد بسیار زیاد بیماران کرونا) و تازه وقتی که به بیمارستان می‌رسید هیچ دکتر یا تخت مراقبت‌های ویژه‌ای در دسترس نباشد؟ به احتمال زیاد شما خواهید مرد.
در امریکا سالانه ۴ میلیون نفر در آی‌سی‌یو پذیرش می‌شود و ۵۰۰ هزار نفر یعنی حدود ۱۳ درصد از این افراد می‌میرند. بدون استفاده از امکانات بخش مراقبت‌های ویژه این نسبت به رقمی نزدیک به ۸۰ درصد خواهد رسید. حتی اگر تنها ۵۰ درصد این افراد فوت کنند در طول یک اپیدمی یکساله، آمار ۵۰۰ هزار نفری مرگ‌ومیر به دو میلیون نفر خواهد رسید.
پس درواقع باید یک و نیم میلیون نفر مرگ‌ومیر را نیز به خاطر تلفات جانبی ناشی از کرونا به آمار کشته‌شده‌های مستقیم کرونا اضافه کنید.همین قضیه درباره اکثر کشورها صدق میکند. آمار تخت‌های آی‌سی‌یو و تعداد دستگاه‌های تنفس مصنوعی و نفرات کادر درمانی دیگر کشورها نیز شبیه یا حتی پایین‌تر از سطح امریکا است.رها کردن کرونا یعنی فروپاشیدن نظام مراقبت درمان و این به معنای مرگ انبوه و دسته‌جمعی است.
این تمام ماجرا نیست. یکی از فرضیه‌های کلیدی «مصونیت جمعی» است که میگوید تمامی افرادی که به ویروس مبتلا شده‌اند پس از درمان نسبت به بیماری کرونا ایمن خواهند بود.میگوید برای چند وقت اوضاع سخت است اما وقتی ماجرا تمام شود و چند میلیون نفر بمیرند، بقیه در مقابل این بیماری ایمن میشویم! وما با کرونا خداحافظی میکنیم! پس بهتر است یک بار شاهد این ماجرا باشید و خلاص !
نظریه بالا یک فرض مهم دارد: ویروس کرونا تغییر پیدا نمی‌کند. اگر ویروس تغییر نکندتعداد زیادی از افراد نسبت به بیماری ایمنی پیدا خواهند کرد و اپیدمی متوقف شود.چقدر احتمال دارد که ویروس جهش یابد؟
باید گفت همین امروز این ویروس جهش یافته است!درست مثل آنفولانزا – اینکه هر سال باید واکسن آنفولانزا بزنید دلیلش همین است.ویروس کرونا می‌تواند تبدیل به واقعیت تکرارشونده سال‌های زندگی ما شود!
باید سخت گرفت،دستورات لازم را برای ایجاد فاصله‌های اجتماعی صادر کرد تا این بحران تحت کنترل درآید.میتوان مرگ‌ومیر میلیونی را به هزاران نفر تقلیل داد
پس چرا برخی دولت‌ها مقاومت می‌کنند؟ آنها از سه چیز هراس دارند:
۱- محبوس شدن تا ماه‌ها ادامه خواهد یافت؟
۲- آیا اقتصاد نابود خواهد کرد شد؟
۳- این راهبرد مشکل را حل نکرده و تنها اپیدمی را به تعویق می اندازد،یعنی پس از کاهش محدویتها، مردم دوباره در مقیاس میلیونی مبتلا و خواهند مرد.
توجه کنیم که هر روز و ساعت که منتظر بمانیم این تهدید به شکل نمایی گسترش می‌یابد.اگر قرار باشد با بدترین دشمن‌تان رودررو شوید، که اندکی از او می‌دانید و دو گزینه دارید چکار می‌کنید: همین حالا به سمت دشمن حمله‌ور می‌شوید یا می‌گریزید تا اندکی بیشتر زمان برای آماده شدن داشته باشید. شما کدام را انتخاب می‌کنید؟
این همان کاری است که امروز باید انجام داد.
