وقتی دولتی بدون اقناع افکارعمومی دست به افزایش نرخ بنزین می‌زند یا از دلایل مدقنی برای این افزایش نرخ برخوردار نبوده یا بدون بررسی‌های کارشناسی شده دست به چنین افزایش نرخی می‌زند، این سوال پیش می‌آید که مگر در جامعه فعلی و با وجود ابزارهای ارتباطی مختلف، چنین اقناعی توسط دولت کار دشواری است؟
مساله بعدی در افزایش نرخ بنزین این است که افزایش نرخ حامل‌های انرژی به‌طور قابل‌توجهی در افزایش نرخ‌ها تاثیرگذار است، پس لازمه مهار چنین تورمی این است که دولت یا در تورم بالایی که بابت عدم توانایی در مهار نرخ ارز رخ داد، دست به افزایش نرخ بنزین می‌زد یا صبر می‌کرد تورم به پایین‌ترین حد خود در طول عمر این دولت برسد و بعد دست به افزایش نرخ بنزین می‌زد تا تورم دوباره و تازه‌نفسی کام زندگی مردم را تلخ نکند.
این افزایش نرخ بنزین و ارز بسیار مهم هستند، زیرا ایجاد تورم دقیقا به دست این دو مولفه از بار روانی بسیاری میان مردم برخوردار است و جالب‌تر اینکه در کشور ما هر دو به دست دولت رشد یا نزول می‌کنند، نرخ بنزین به دست خود دولت رشد می‌کند.
افزایش نرخ ارز به‌واسطه مدیریت دولت رشد یا نزول می‌کند. پس می‌توان میزان تورم را در ایران صددرصد به عملکرد دولت مرتبط دانست و اینجا درست همان‌جایی است که ارتباط بنزین با رفاه اجتماعی و نسبت تاثیر عملکرد دولت در آن نمایان می‌شود.
