وقتی برخی صاحبان تریبون در ایران دچار کج گویی هایی نظیر این شوند که “عراق و بغداد دست ماست، قطعاً به مذاق عراقی ها خوش نمی آید و حس تحقیر به ایشان دست می دهد.
با این حال، پلیس و نیروهای امنتی، کنترل اوضاع را به دست گرفتند و آن گونه که سرکنسول ایران گفته، هم اکنون اوضاع عادی است، هر چند که توصیه شده ایرانی ها تا اطلاع ثانوی از سفر به عراق خودداری کنند.
در این باره نکات زیر قابل تأمل است:
۱ – آنچه مسلم است این که حمله به کنسولگری ایران آن هم در شهر کربلا نمی تواند نشان دهنده آراء و اراده عمومی مردم عراق باشد کما این که حمله کنندگان به سفارت عربستان در تهران نیز مردم ایران را نمایندگی نمی کردند.
همچنین همان طور که یک اراده سیاسی خاص پشت پرده حمله به سفارت عربستان در ایران بود، می توان گزاره مشابهی را در ماجرای کربلا جدی دانست.
ایرانی ها هنوز مهمان نوازی های گسترده مردم عراق به ویژه اهالی کربلا را در ایام پیاده روی اربعین را به یاد دارند و حمله عده ای به کنسولگری ایران را به پای کل مردم عراق نمی نویسند. تندروها همه جا هستند و این را مردم ایران خوب می دانند.
عراقی ها نیز خوب می دانند که وقتی نیروهای داعش یک چهارم کشورشان را اشغال کرده بودند، این ایران و سپاه ایران بود که به دادشان رسید، با داعشی ها جنگید و امنیت را برای عراق به ارمغان آورد.
۲ – “عزت ملی” ارزشی جهانشمول است و عراقی ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. آنها هر چند درگیر جنگ و ناامنی و فقر و … باشند ولی هر چه باشد، غرور ملی دارند.
روابط ایران و عراق به ویژه در سال های اخیر بسیار نزدیک و استراتژیک بوده است. این روابط نزدیک باعث شده است برخی صاحبان تریبون در ایران دچار کج گویی هایی نظیر این شوند که “عراق و بغداد دست ماست”.
این سخنان خام، قطعاً به مذاق عراقی ها خوش نمی آید و حس تحقیر به ایشان دست می دهد. همچنین آب به آسیاب جریان های ضد ایران از جمله سعودی ها می ریزد که به استناد این حرف های هزینه زا، پروژه های تبلیغی علیه ایران راه بیندازند و سر بزنگاه به هدف بزنند.
همچنین وقتی برخی رسانه ها و صاحبان تریبون در ایران، با رویکردی مداخله گرانه و با توهم خود دانا بینی، اعتراضات مردم عراق را یکسره به غربی ها و سعودی ها منتسب می کنند و به آنها دستور می دهند که به جای این اعتراضات بروید سفارت آمریکا را تسخیر کنید و نظایر این ها، طبیعی است که به عراقی ها بربخورد و بهانه به دست جریان های ضد ایرانی چه در داخل عراق -مانند بعثی ها- و چه در خارج آن -مثل سعودی ها- بدهد.
بی تردید بخش عمده ای از مشکلات کشورمان از سخنان نسنجیده و سبک سرانه برخی تریبون داران است که بی هیچ اندیشه و درایتی فقط حرف می زنند و هزینه می تراشند و سپس حرف می زنند و هزینه می تراشند… یکی این ها را از برق بکشد! تا کی باید یک ملت تاوان یاوه گویی های یک عده معدود را بدهد؟!
۳ – علاوه بر حمله به کنسولگری ایران، در روزهای اخیر تظاهرات ضد ایرانی در کربلا و برخی شهرهای شیعه نشین عراق انجام شده است که در آن برخی روحانیون شیعه نیز شرکت داشته اند.
جمهوری اسلامی که منادی وحدت ادیان و نزدیکی مذاهب و تقریب شیعه و سنی است، نباید به برخی جریان های داخلی اجازه اختلاف افکنی بین خود شیعیان را بدهد.
برخی شیعیان عراق از پاره ای مواضع اعلام شده در ایران گلایه دارند و می گویند مگر اگر کسی دقیقاً با گفتمان شیعی قم همسو نباشد، الزاماً وابسته و گمراه و نادان است؟
ضروری است جمهوری اسلامی ایران و مشخصاً علمای شیعی، به صراحت بر رویکرد همدلانه و همگرایانه ای – که منبعث از تعالیم اهل بیت علیهم السلام است – تأکید کنند و سیاست تساهل و تسامح درون مذهبی را تقویت کنند چه آن که هستند جریان هایی که به دنبال اختلاف و حتی جنگ درون مذهبی اند و این، خطری است راهبردی.
۴ – ایران و عراق به جبر جغرافیا تا ابدالدهر همسایه همدیگرند و به لحاظ دینی و مذهبی، قرابت های عمیقی با یکدیگر دارند. ضروری است عقلای قوم چه در ایران و چه در عراق، مانع از گسترش حس بدبینی و عداوت بین دو ملت شوند. دوستی بین دو ملت، به نفع فرزندان مان است.
عصر ایران
