مَدید مُدتی است که از پَس بیمه های درمان پایه، بیمه های تکمیلی ایضاً اَکمَل نیز سر بر آوردی تا مرهمی باشندی و التیامی بر آلام مردمان. لیک حکایت بیمه تکمیلی برای دانایان مُلک که کارشان تعلیم و تعلّم است حکایتی دگرگون دارد.
صباحی چند در سنوات ماضی، صندوقی تشکیل و وجوه مکسور از مواجب یکایک اهل فرهنگ در آن خزانه نزد صندوق دار معظم وزارت فخیمه جمع شدی و ایشان از محل وجوه ِصندوق خسارات ایشان در باب امور صحیّه و طبابت را تقبل فرمودی که با طلوع طلیعۀ دولتی نو و وزیر مفخّمی نوتَر، تدبیری مُشعشع نیز لازم آمدی تا از پی تمدیدهای مکرر زمان منقضیِ بیمه مذکور و مشروح، که لاجرم در شتاء سنۀ ماضی به آخر آمدی، تا انتهای ربیع سنۀ جاری، ساری و برقرار بودی. القصه در حالی که حکایت صندوق با پرداخت نشدن حوالجات فصل ربیع ناتمام مانده بودی، حکایت‌ها از شِکوِه و مطالبۀ این حوالجاتِ اَبتر پا برجا بودی و کسی از صاحب منصبان، پاسخ واضح و معلومی بر پرسشگران دانا ندادی و فال گوشان و عالمان اخبار غیبی از صَرف وجوه بی زبان صندوق موصوف در اموری غیر از مقصود خبر دادی و چنین نمایاندی که امید واهی است و ساده دلی اگر چشمداشت پرداخت حوالجات مؤخر را بداشتید!
مَخلَص، کماکان دوسیۀ بیمۀ ماضی گشوده بودی که تدبیر مشعشع مذکور رخ نمودی و جارچیان وزارت منوّر، خبر از قراردادی دانا برای دانایان مُلک دادی و اهل فرهنگ آسیمه سر از تنگنای حاکمان بر گُردۀ مردمان، فرصت را غنیمت شمردی تا مگر امور صحت و طبابت خود را به سامان رسانندی و لااقل در این فقره شرمندۀ تن های رنجور و روان های پریشان خویش و اهل و عیال نگردندی.
حکایت ثبت و ضبط اعلانات صغیر و کبیرِ اهل و عیال در سامانۀ بیمۀ فخیمه بگذشت و موعد مقرر به سر آمد لیک در مراجعه به مراکز طبابت و نزد حکیمان و داروگران و دواخانه چی ها و آزمایش چی ها و … معلوم آمد که خبری از عقد قرار داد با ایشان از جانب بیمۀ مکرّم نیست و کماکان و به سیاق گذشته باید دست در جیب مبارک نمود و هزینه ها را نقداً و فی المجلس پرداخت و با دریافت رسید و دستور و مستور عازم منزلگاه بیمه شد تا در فرصتی مُطوّل، موعد پرداخت نقدینه ها به سر آید و مبالغ گریخته از جیب به جیب مبارک باز گردی.
سر مبارک را چه درد آورم مهلتی و فرصتی باید جُست تا با مدارک مُکفی و با رعایت جزئیات و ظرایف و البته با بیم، روی به سوی بیمه نمود و دوسیه تکمیل تا روال کار به درستی پیش رود و خطی و رَبطی یا امضاء و شرحی ناقص نباشد که مو از ماست کشیده می شود یا مگر تار مویی توان رخنه بر لای درب بیمه دارد!
باری لزوم اطلاع از چند و چون مدارک و ضمائم هر دانایی را فی الحال مبدّل به مأمور زبده و چنگاور بیمه نمودی و زحمت درج مفاصا حساب و سیاهۀ هزینه ها نیز بر دوش ایشان است و رقوم و سطور بایستی به دقت و ظرافت نوشته شود که مسئولیت با خودتان است و در لحظه، بسامان نشده و در دستگاه رایانه ثبت و ضبط نمی گردد و به قول امروزی برخط و آنلاین نمی باشد و حتی با وجود اصل مصرّح در مفاد قرارداد، مبنی بر ارائه رسید و اقرار نامه، خبری از آن نیست و می توانیم به مبارکی، تصویری از تمثال مبارک دستخط خودمان از سیاهۀ اقلام هزینه، آن هم بدون مهر و امضای تحویل گیرنده به یادگار در گوشی همراهمان داشته باشیم و کماکان نمی دانیم اگر کسی گوشی نداشته باشد یا اصلا مدارک مفقود و معدوم گردد رسید دستخط خودمان به چه کار می آید و محکمۀ بیمه، دعوی ما را خواهد شنید یا نه!
حکایت اعتراض و شکایت به بیمۀ مکرّم نیز شوخ و شنگ است و متصدی مسئول خسارت درمان در مصدرِ ولایت زنگان که عزیزتر از جان است در مقابل پیشنهاد تحویل پته ای یا نوشته ای با دست خط مبارک یا ممهور به مُهرِ شوکت پناه خویش، اظهار می دارد فتوکپی ازدست نوشتۀ خود آورید تا ذیل آن را امضاء نمایم و رسید جیبتان باشد! یاللعجب داشتن رسید در این زمانه چه دشوار و پر زحمت شده ، قدیم تر ها برگه ای به نام «کاربن» بودی تا از یک نوشته دو نسخه تهیه کنی و امروزه با وجود این همه پیشرفت و فناوری برای اموری چنین خفیف بسان خر و البته دور از جان خر در گل مانده ایم!
کلام اینگونه به سر شد، ما را که به لطف و تدبیر حاکمان به سان غالب مردمان جان و رمقی نمانده، پا پس می کشیم و از تنگی روزگار خُلق مان را بیش از این تنگ و تار نمی کنیم و دست بر قلم می بریم تا این شرح بازگوییم تا مصدر نشینان بلا صدر علاجی کرده و گره گشایی نمایند تا مگر ترتیبات مذکور لااقل در رفع موارد جزئی ساری و جاری گردد که ما را به خیر کثیرتان امیدی نیست که نیست لااقل، اقلّ ها را دریابید!
