نشریه اکونومیست این هفته مقاله اصلی خود را به سیاستهای چین در سه حوزه همهگیری کرونا، اقتصاد و جنگ در اوکراین اختصاص داده است.
این هفتهنامه معتقد است چین در این حوزهها مرتکب اشتباهاتی شده است که میتواند چشمانداز بلندمدت این کشور را تحت تاثیر قرار دهد: اغلب گفته میشود که دولت چین برای دهههای آینده خود برنامه دارد و با دقت بازی میکند؛ ولی نشانههای زیادی از نبوغ استراتژیک در شانگهای دیده نمیشود.
با وجودیکه دیگر کشورهای جهان بازگشایی شدهاند، ۲۵ میلیون نفر در حالیکه در آپارتمانشان حبس شدهاند، با کمبود غذا و دارو مواجه هستند و در قرنطینه شهری قرار دارند؛ شرایطی که چین نتوانسته است آن را پنهان کند. سیاست کووید صفر به بنبستی تبدیل شده که حزب کمونیست چین به راحتی از آن خلاصی ندارد.
این مساله در کنار اقتصاد نابسامان و جنگ در اوکراین، یکی از سه مشکلی است که چین در سال جاری با آن مواجه است.
ممکن است فکر کنید این مشکلات به هم مربوط نیستند؛ ولی عکسالعمل چین به هر کدام از آنها ریشهها مشترکی دارد؛ غرور و خودستایی در انظار عمومی، حساسیت بالا به کنترل در خلوت و نتایج مشکوک.
حرکتهای چین به جای اینکه محصول حکومتداری با دوراندیشی امپراتور زرد باشد، منعکسکننده یک سیستم اقتدارگرا به رهبری شی جینپینگ است که تلاش میکند سیاستها را تنظیم کند یا زمانی که اشتباه است، آن را بپذیرد.
برای رئیسجمهوری چین امسال سالی است که همهچیز باید طبق فرمانها پیش برود. انتظار میرود او در پاییز از کنگره حزب برای شروع سومین دوره ریاست خود استفاده کند که برخلاف هنجار دوره دوساله ریاستجمهوری است و راه را برای حکومت مادامالعمر او باز میکند.
برای اینکه این تاجگذاری به آرامی پیش برود، چین باید باثبات و موفق باشد. شی از برخی جهات پیروز شده است.
جوسازان میتوانند با نرخ مرگومیر کرونا در چین که کمترین میزان در میان کشورهای بزرگ است و اقتصادی که از ۲۰۱۸ بیشتر از هر کشور دیگری در گروه ۲۰ رشد کرده است، لاف بزنند. درحالیکه اروپا در جنگ فرو میرود، چین با زرادخانه هستهای درحال رشد و پول و قدرت در امنیت ایستاده است.