زنجان بعد از فراز و فرودهای تلخ و شیرینی دهه های اخیر، در مدار توسعه و رشد اقتصادی قرار دارد و حجم سرمایه‌گذاری صنعتی استان از سال ۹۲ تا کنون روند رو به رشد و سرعت رشد قابل توجهی را کسب کرده است.
در عصر ارتباطات که توسعه کشورها بر مدار “ثانیه‌ها” و به صورت لحظه‌ای در حال تغییر است، اقتصاد ایران نیز پیج و خم‌های مهمی را سپری کرده است. در این بین اقتصاد زنجان بعد از یک دوره اتکای صرف به صنایع سرب و روی، حال دایره درآمد خود را بر روی سایر صنایع سنگین‌تر کرده و سهم ارزش افزوده بخش های دیگر در اقتصاد استان پررنگ‌تر شده است.
یکی از مباحث مهم در توسعه اقتصادی استان‌ها شرایط درآمدی آن‌ها در بودجه کشور است. در کنار درآمدهای استانی، استان‌ها سهمی از بودجه کل کشور دارند و این دو موضوع کلیدی طی سال های اخیر همواره در فضای اقتصادی زنجان مورد تاکید رسانه‌ها و مدیران بوده است.
اینکه طی سالیان اخیر با تمامی مشکلات اقتصادی و سیاسی که کشور گریبانگیر آن بوده، زنجان توانسته سهم مناسبی از رشد صنعتی را تجربه کند، شکی نیست. اما آنچه در این بین مغفول بوده حرکت صنعتی استان مطابق با سندآمایش سرزمینی و مزیت های نسبی و توجه به محیط زیست و منابع طبیعی بوده است.
امروز زنجان در نقطه ای قرار دارد که رتبه امنیتش برای سرمایه گذاران خارجی سوم کشور و فضای مناسب کسب و کار برای فعالان اقتصادی آن نیز سوم کشور است. مطابق با آنچه مسئولان استانی مبتنی بر اطلاعات مرکز پژوهشی های مجلس و اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی کشور ارائه کرده است. شرایطی که زنجان می تواند با اتکای به آن شتاب توسعه خود را شتاب بخشد.
در سال های اخیر سرمایه‌گذاری خارجی در استان ابعاد جدیدی به خود دید و یکی از مهم ترین آن ها طرح توسعه شرکت GTI پارسیان بود. شرکتی که در حوزه تولید سیگار فعالیت دارد و با حضور سرمایه گذاری خارجی به اقتصاد استان بسیار کمک کرده است. هرچند زمان حضور این شرکت در استان برخی از فعالان حوزه سلامت حاشیه هایی در این خصوص ایجاد کردند اما به واقع این سرمایه گذاری خارجی اثربخشی قابل تاملی را در اقتصاد استان ایجاد کرده است. مصداق این سخن اینکه گزارش های اقتصادی استان گویای این واقعیت است که تنها صنعت سیگار زنجان(جی تی آی سلطانیه) به تنهایی سهم ۳۵ درصدی طی ۵ ماهه سال جاری از کل درآمدهای استان داشته است! این سهم از کل درآمدها واقعا سهم قابل تاملی است.
اگر واقع بینانه به موضوع سرمایه گذاری خارجی در این حوزه نگاه کنیم، باید تاکید کرد که مطابق برخی آمار در حال حاضر یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر سیگاری در جهان وجود دارد که سهم ایران ۷میلیون و ۷۰۰هزار نفر است. اینکه کشیدن سیگار مضر بوده و بر سلامت بدن زیان آور است، شکی نیست. اما آنچه واقعیت است اینکه در سطح دنیا و در کشورمان یک تقاضای واقعی برای آن وجود دارد که این تقاضا چه در داخل تولید بشود یا نشود، ثابت است. اگر در داخل تولید شود عواید سود اقتصادی آن نیز در داخل خواهد بود و اگر وارد شود، علاوه بر زیانی که بر سلامت خواهیم داشت، عایدی اقتصادی نیز نخواهیم داشت. به نظر می رسد گزینه نخست با احتساب تمامی واقعیت‌ها منطقی‌تر باشد!
با توجه به میزان مصرف بالغ‌بر ۶۵ میلیارد نخ سیگار در کشور در سال ٩١، معادل ۱۶میلیارد نخ آن از طریق تولید داخل، ۱۶میلیارد نخ توسط تولید مشارکتی، ٧میلیارد نخ نیز از سوی عاملیت‌های صنعتی (در مجموع ٣٩ میلیارد نخ) و بیش از ٨میلیارد نخ نیز از طریق واردات به طور رسمی تامین شد. از اینرو حدود ۲۵درصد از میزان مصرف سالانه کشور به صورت قاچاق و از مبادی غیررسمی که عمدتا نیز از کردستان عراق است وارد کشور می‌شود.
مصرف سالانه سیگار در جهان به ۵هزار و ۶۰۰ میلیارد نخ می‌رسد، به‌گونه‌ای که کشور چین بزرگ‌ترین تولیدکننده سیگار جهان محسوب می‌شود که سالانه ٢هزار و ۲۵۰میلیارد نخ سیگار تولید می‌کند ودر واقع ۴٣درصد تولید سیگار جهان به این کشور تعلق دارد، هرچند که مصرف سالانه سیگار در چین ٣٨درصد مصرف سیگار در جهان است.
این آمار و ارقام سیگنال های اقتصادی قابل تاملی را بازخورد می دهند. نکته قابل تامل تر اینکه رشد درآمد استان زنجان طی ماهه نخست سال جاری از محل مالیات بر فروش سیگار رشد ۱۳۴ درصدی را تجربه کرده است.
حال در نظر بگیرید فعالیت این واحد تولیدی در استان به چه میزان به درآمد شهرداری های استان و تحقق درآمدهای استانی کمک کرده و به تنهایی چه باری از دوش اقتصاد استان برداشته است. از اینرو اهمیت سرمایه گذاری خارجی برای اقتصاد استان هرچند با طعم وینستون مشهود می شود.
