نماد بتُنی لاله میدان پانزده خرداد یا «آشاقی چارراه» با نشان کمیته انقلاب اسلامی در میان آن (به عنوان یکی از نهادهای نظامی متولد شده در تب و تاب انقلاب۱۳۵۷ که مقرّ آن در ضلع جنوب غربی همان میدان بود) که در سال یکهزار و سیصد و شصت و نُه توسط بنّایی به نام فریدون روستایی و احتمالا توسط همان نهاد نظامی احداث شد.
در عمر سی ساله اش دهه ای شاهد روزهای خوب و بد و اتفاقات هیجان انگیزی بود که ناگهان و با سلیقۀ رئیس شورای پیشین شهر به سرعت برق و باد و از قضا در روزهای میانی ماه همنامش در سال یکهزار و سیصد و نود و نه فرو افتاد و با حرف و حدیث های بسیار تخریب گردید.
نمادی که بسانِ بسیاری از نمادها و المان های شهری فاقد استحکام و پایداری مناسب بوده و در طول دو سه دهه نیاز به بازسازی اساسی یا دوباره سازی دارند. نمونه آن در همین میدان انقلاب که با وجود گذشت حدود دو دهه از بنای اِلمان آن فقط به توان اسکلت فلزی اش سر پاست و گر نه نای ایستادن ندارد!
نماد جایگزین که سازه ای فلزی، نمادین و مفهومی و در اصفهان ساخته و پرداخته و یک سال بعد در خرداد سال یکهزار و چهارصد نصب و جایگزین گردید هیچگاه شاهد برنامه رو نمایی و پرده برداری نبود و شهرداری حتی تابلوی یادبودی که شرح و توضیح و شناسنامه ای از آن باشد را در معرض دید شهروندان قرار نداد.
حتی در گذر از این میدان با وجود صرف میلیارد ها تومان – البته به قیمت سال های قبل – نه خود میدان و نه المانش جلوه ای از زیبایی و بازسازی اساسی را جلوه گر نبوده و نماد فلزی آن با رنگ خنثی و نقره ای اش به اصطلاح توی ذوق می زند و اصلاً نمی دانیم قرار بود سازه چگونه آذین بسته یا رنگ آمیزی شود و یا حتی با طرح نهایی مطابقت دارد یا نه!
با همۀ این ها و نقد هایی که طراحان نمادهای شهری بر این سازه دارند بهتر است شهرداری با نگاهی دوباره به آنچه باید، گام های نهایی برای تکمیل میدان و المان را برداشته و آیینی برای پرده برداری از آن تدارک بیند و با نصب شناسنامه اثر و اعلان هزینه های اجرا شده علاوه بر شفاف سازی، این میدان واقع در منطقه متوسط نشین شهر را که ادعای عدالت و توازن در ایجاد امکانات شهری بر پیشانی شورا و شهردارش نقش بسته مورد توجه خویش قرار دهند چرا که تصمیم به اجرای آن در ادوار قبلی شورا و شهرداری یا هر توجیه دیگر دلیلی موجه بر این بی عملی به شمار نمی رود و نباید به عنوان میدانی ناتنی که از قضا جزء اولین و قدیمی ترین میادین شهر است مورد کم لطفی و بی توجهی قرار گیرد!
