مشکلات روابط در ایران و کج فهمی عشق بین جوانان ایرانی
✍🏼 حامد حکمت نژاد
جامعه ایران جامعه ای که در تقابل شدید با سنت و مدرنیته گاه در بسیاری از امور از جمله عشق رهی اشتباه پیموده است.
همگی ما با بهره گیری از توهم همه چیز دانی در پی آنیم تا با تجربیات قبلی خود و گاه تجربیات دیگران و بعضا با منطق سرامیکی خود که پازلی بی محتواست پی در حل و جلو بردن مسائل از جمله روابط خود داریم و هر یک تعریفی کلیشه ای و بدون تعمقی از عشق برای خود متصوریم و این مهم را با پرداختن به آهنگ های مبتذل و صرفا واژه های عوام پسند خلاصه میکنیم.
تعریفی که گاها نتیجه احساس آنی ما و یا برگرفته از ترشحات هورمونی می باشد. بدین ترتیب هیچگاه به خود فرصت دانستن با بنیه علمی ندادیم چرا که توهم همه چیزدانی پر عمقی در ما رسوخ کرده است و آن نتیجه ی عمری روابط مریض والدینیمان بود که هیچگاه نه در رابطشان و نه در کلامشان چیزی جز ترس از روابط با جنس مخالف عایدمان نکردند.
همچنین در محیط جامعه و تفکیک جنسیتی در مدارس و نپرداختن به همچین مسائلی و عدم خطکشی درست بین روابط جنسی و روابط عاشقانه باعث شد که ماحصل آن در جامعه ایران بازاریابی عشق و شکل معامله گرفتن آن بیشتر از هر جای دیگری به چشم خورد و در این بازار گرم مبادله عشق خبری از شناخت خویشتن در سایه وصال نیست، چرا که هدف ما چیرگی بر خود از پرتو عشق نیست بلکه چیرگی بر شخص مقابل و یا به اصطلاح معشوق و احساس قدرت بعد آنست.
روابطی بی توزان و همواره با سایه سنگین غلبه بر دیگری و فائق آمدن بر همدیگر که همواره زیر نقابی از دروغ ها و نقشها پنهان می‌شود. کلام کوتاه ما هیچگاه از موضع بلند توهم همه چیز دانی خود کوتاه نیامده ایم فارغ از اینکه عشق ورزی یک هنر است و نیاز به آموختن دارد و صرفا نباید با قوانین گره خورده با خشم، شهوت، تتفر و محبت حرکت کند و نیازمند بازنگری های جدی در این مهم می باشد.
باری به هر جهت روابط در جامعه ی ما کلاف سردرگمیست که با اشتیاق و شور فراوان شروع می‌شود و در نهایت با تنفر شدید طرفین به پایان می رسد که نشان از مشکلات عدیده ای در روابطمان دارد.
