شاید ۴۲۸ سال پیش که میر معصوم بکری سفیر فرهنگی اکبر شاه گورکانی راه دور و درازی را از هند به ایران پیمود و سنگ نوشته یادمانی از خود در سلطانیه به جا گذاشت فکرش را هم نمی کرد که بعد اینهمه سال هنوز هم آن گنبد با کوله باری از هنر و خاطره پابرجا باشد و سنگ نوشته او نیز در فهرست آثار ملی مملکتی قرار گیرد که جای عبرت از جاه و جلال و شکوهی که در شعر سنگ نوشته آورده است به وجود این بنای عظیم تاریخی افتخار می کنند.
به گزارش “همدلی‌زنجان”؛ به نقل از میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان؛ حالا بنایی ۷۰۰ ساله که در جهان شهره است و مایه اعتبار و آبروی میراث فرهنگی و آثار تاریخی استان زنجان، سنگ نوشته ای در خود جای داده که در آن ۴۲۸ سال پیش چنین بر آن نوشته شده است:
“دیدم چغدی نشسته در صبح پگاه بر کنگره مقبره شروان شاه
فریاد کنان ز روی عبرت میگفت کو آن همه حشمت و کجا آن همه جاه
بتاریخ ۱۰۱۲که نزد شاه اقلیم گیر شاه عباس ازهند برسالت آمده بود اینجا رسید قایله وراقمه معصوم الترمذی اباوً السبزواری اماً و البکری موطناً و النامی تخلصاً. “
دوران شاه عباس صفوی بود که میر معصوم بکری بعد از سه نسل خود که ساکن قندهار بودند به فرمان پادشاه گورکانی رنج سفر از هند به ایران را به جان خرید و در هر ۱۷۰ کیلومتر یک سنگ نوشته از خود به یادگار گذاشت.
پدر میر معصوم بکری از سادات خراسان بود . او در سال ۹۴۴ ه ق در هند بدنیا آمد وبعدها به دربار اکبرشاه پادشاه هند راه یافته و در سال ۱۰۱۱ ه ق با لقب “امین الملکی” از جانب پادشاه هند به عنوان سفیر فرهنگی به دربار شاه عباس صفوی آمد تا نامه ای را تقدیم پادشاه ایران کرد .
میر معصوم نویسنده ، شاعر ،خطاط و تاریخ نگار بزرگ دربار جلال الدین اکبر بود و “نامی” تخلص داشت .
او در زمان حضور خود در ایران در هر ۱۷۰ کیلومتر یک سنگ نوشته از خود به یادگار گذاشته که یک نمونه آن در هنگام عبور از سلطانیه باقی مانده است .
تمامی سنگ نوشته ها از نظر مضمون و محتوا شبیه بهم فقط در تاریخ تفاوت دارند و سنگ نوشته استان زنجان در تربت خانه گنبد سلطانیه نگهداری و در معرض تماشای بازدیدکنندگان است .
حالا بعد ۴۲۸ سال فهرست آثار ملی ایران زمین نام این سنگ نوشته صفوی را نیز در خود جای داده است و نام میر معصوم بکری بار دیگر در این کشور جاودانه شده است.
