اسپانیا و پرتغال دو کشور همسایه هستند. اما آمار تلافات کرونا در اسپانیا تا امروز ۱۰۹۳۵ (۲۳۴ نفر در یک میلیون جمعیت) بوده است، در حالیکه آمار افراد فوتی در پرتغال ۲۴۶ نفر(۲۴ نفر در یک م.ج) بوده است. دلیل این تفاوت چیست؟
همین سئوال را می توان در مورد تفاوت تعداد مرگ و میر در ایران، مصر و ترکیه پرسید. در ایران آمار مرگ و میر (آمار دولتی)، ۳۲۹۴ نفر (۳۹ نفر به ازای یک م.ج)، بوده در حالیکه در مصر این رقم ۶۶ نفر است (کمتر از یک نفر در یک م.ج).چرا ایران آمار مرگ و میر بسیار بالایی در مقایسه با مصر و ترکیه دارد، در حالیکه این دو کشور بیشتر در بافت جهانی ادغام شده اند و صنعت توریسم بسیار فعال تری دارند
سئوال های فوق با دیدن آمار بالای مرگ و میر در کشورهای ایتالیا، آلمان، بریتانیا و آمریکا شروع شد. آیا ممکن است ریشه این تفاوت در نوع نظام سیاسی باشد؟
در کشورهای توسعه یافته و دموکراتیک پنهانکاری ارقام مرگ و میر دشوار (اگر نه غیر ممکن) است. و شفافیت باعث می شود تا آمار مرگ و میر به سرعت به هزار نفر در روز برسد. اما کشورهایی با نظام های اقتدارگرا احتمالا می توانند ارقام و اعداد را پنهان کنند.
همانند ترکمنستان که حتی ذکر نام کرونا را جرم محسوب می کند. همچنین نظام های اقتدارگرا بهتر از نظام های دموکراتیک می توانند قانون را تحمیل کنند و قرنطینه را اجرایی کنند.
اما در عصر رسانه های اجتماعی،چنین فرضی غیر محتمل است.اولا تعداد بیمارستان ها و خدمات بهداشتی و سلامتی در بسیاری از کشورهای جهان سوم پایین است و کافی است یک یا دو بیمارستان بیش از اندازه مریض داشته باشند. در چنین حالتی می توان تصور کرد که فیلم و عکس های آن بیمارستان فضای مجازی را پر خواهد کرد.
عامل دیگر ،سن است.تحقیقات پیشین نشان می دهند که بیماری کووید-۱۹ در گروه های سنی بالای ۶۵ سال بسیار کشنده است.در ایتالیا، پرتغال، فرانسه و اسپانیا تقریبا از هر پنج نفر، یک نفر بالای ۶۵ سال است.
این رقم در آمریکا تقریبا ۴ به یک می شود که باز بسیار بالا است. و به خوبی نشان می دهد چرا برخی از این کشورها به شدت گرفتار شده اند و نظام درمانی آنها در مقابله با این بیماری از هم پاشیده است.
اما همبستگی میان هرم سنی کشورها و کشندگی بیماری در چندین مورد نقض می شود: در ایران نسبت سنی پایین و مشابه کشورهایی چون مصر و ترکیه است، اما آمار مرگ و میر بسیار بالاتر و مشابه کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی است. مثال دیگر، ساختار سنی دو کشور اسپانیا و پرتغال است که بسیار شبیه است. اما میزان مرگ و میر در اسپانیا بسیار بیشتر از پرتغال است
اگر نقشه دریافت واکسن سل در کشورهای مختلف را بررس کنیم متوجه شباهت عجیب تناسب آن با میزان مرگ و میر کرونا مشاهده می کنیم.
انطباق بین دو نقشه کشندگی کووید-۱۹ و همگانی بودن سل باعث شده این فرضیه جدی تر شود.کشور پرتغال واکسن ب ث ژ دریافت می کند، اسپانیا خیر!
گرافها تایید میکنددر کشورهایی که واکسن ب.ث.ژ همگانی نیست نسبت مرگ و میر حدود ۶۰ نفر در یک میلیون نفر است. در حالیکه در کشورهایی که واکسن ب.ث.ژ همگانی است ۶ نفر در یک میلیون است.
سئوالی که باقی می ماند این است که چرا در ایران که هم ساخت سنی جوانی دارد و هم واکسن ب.ث.ژ را دریافت می کند، این بیماری کشندگی بالایی دارد؟ دریافت واکسن ب.ث.ژ در ایران از سال ۱۳۶۳همگانی و اجباری شده است. به همین دلیل در شهرهایی که این بیماری در ابتدا نفوذ و شیوع پیدا کرد، کشندگی بالایی داشت.
ایران که به نسبت در همگانی کردن واکسن ب.ث.ژ جدید است، در مقایسه با دیگر کشورها که ب.ث. ژ را زودتر همگانی کرده اند،بالاترین میزان مرگ و میر کووید-۱۹ را تجربه کرده است. و البته به نظر می رسد، که اگر قرنطینه خانگی انجام نمی شد وضعیت به شدت وخامت پیدا می کرد.
به عبارتی: در ایران، کووید-۱۹ برای گروه های سنی بالا که ب. ث. ژ دریافت نکرده اند بسیار خطرناک است!
احتمالا بیماری در کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی با کشندگی بالا تداوم داشته باشد.این کشورها، احتمالا در کوتاه مدت و میان مدت تنها با قرنطینه و یا یافتن واکسن یا دارو بتوانند بر آن غلبه کنند.
اما در اغلب کشورهای دیگر جهان و به ویژه کشورهایی که تجربه زمانی زیادی در دریافت واکسن سل دارند،بیماری تلفات بسیار کمتری از خود نشان خواهد داد.در ایران به دلیل جدید بودن نسبی همگانی شدن واکسیناسیون ب.ث.ژ، در صورت عدول از سیاست های قرنطینه احتمال استمرار و افزایش تلفات بسیار زیاد است.
