در اوایل سال ۲۰۵۰، به دلیل تغییرات اقلیمی، درجه حرارت در خاورمیانه و شمال آفریقا به طور فزاینده ای به اوج ۵۰ درجه خواهد رسید. رطوبت همراه با طوفان های گرد و غبار افزایش می یابد که هر گونه فعالیت انسانی در فضای باز را عملا غیرممکن می کند و میلیون ها نفر را مجبور به مهاجرت به شمال خواهد کرد.

طوفان های شن، آب کم و دماسنج که درجه حرارت را نشان می دهد: این سناریوی آخرالزمانی است که می تواند مناطق خاورمیانه و شمال آفریقا را در ۳۰ تا ۸۰ سال آینده تحت تأثیر قرار دهد.
مؤسسه ماکس پلانک آلمان، یکی از مراکز عالی برای مطالعه تغییرات اقلیم در جهان، که پس از ماه‌ها تحقیق، گزارشی درباره پیامدهای گرمایش جهانی در منطقه منا تهیه کرد(اوایل سال ۲۰۱۷) که تصویر تاریکی را ترسیم می‌کند.
تا سال ۲۰۵۰، تعداد روزهای با اوج ۵۰ درجه در سال حدود ۸۰ روز خواهد شد که کم و بیش دو برابر امروز است. این گزارش نشان میدهد که دمای ۴۰ درجه عادی خواهد بود، در حالی که روزهای با حدود دمای ۴۶ درجه پنج برابر بیشتر رخ میدهند. حتی در طول شب نیز گرما مهلتی نمی گذارد و دماسنج به زیر ۳۰ درجه نمی رسد.

علاوه بر این، انتشار دی اکسید کربن نه تنها منجر به افزایش دمای تابستان می شود، بلکه منجر به رطوبت بیشتر و طوفان های گرد و غبار طولانی می شود که هر گونه فعالیت در فضای باز را برای سلامتی خطرناک و تقریباً غیرممکن می کند.
تأثیر افزایش رطوبت بر فعالیت‌های انسان در فضای باز در سال‌های آینده به‌ویژه در دشت‌های ساحلی حاشیه خلیج فارس، ابوظبی، دبی، دوحه و بندرعباس و همچنین در منطقه ساحلی یمن رخ خواهد داد.
روزهای سختی نیز برای کسانی که در سایر نقاط منطقه زندگی می کنند در راه است، زمانی که روزهای گرم غیرعادی به حدود ۲۰۰ روز در سال افزایش می یابد.

به همه این دلایل، خاورمیانه در خطر تبدیل شدن به سرزمینی است که نه تنها غیرقابل سکونت، بلکه عملاً برای انسان غیرقابل سکونتخواهد بود. مطالعه دیگری نیز که توسط این موسسه آلمانی انجام شد نشان داد که در قرن حاضر به دلیل خشکسالی های طولانی و خشک شدن خاک، انتشار گرد و غبار در عربستان سعودی، عراق و سوریه ۷۰ درصد افزایش یافته است.
این پیش بینی در سالهای اخیر بسبار به حقیقت نزدیک شده است. در این گزارش نشان داده شد چطور تولید آلاینده این شرایط را سرعت می‌بخشد.

توضیح تصویر:  این تصویر شرایط احتمالی آینده در ماه های زمستان (DJF) و تابستان (JJA) را با توجه به دو مدل مختلف توصیف می کند. فرضیه اول (RCP8.5) عواقبی است که اگر افزایش دمای جهانی از روند سال های اخیر پیروی کند، در منطقه وجود خواهد داشت، در حالی که مدل دوم (RCP4.5) مطابقت دارد با شرایطی که بر اساس توافق نامه محدودیت انتشار گازهای گلخانه ای امضا شده در پاریس را فرض می کند./اعظم بهرامی