به اندازه ایران و سوئیس بر روی نقشه زیر نگاه کنید! کشور سوئیس نه قدمت تاریخی ایران دارد و نه از منابع زیر زمینی و رو زمینی و وسعت و موقعیت ژئوپلتیک ایران بر خوردار است اما به دلیل وجود بانک ها و حجم پولی که مبادله می شود به «گاوصندوق» جهان معروف است.
جالب است بدانید که در سوئیس اصلاً کاکائو به عمل نمی‌آید اما بهترین شکلات‌های جهان را تولید و صادر می‌کند. در سرزمین کوچک و سرد سوئیس که تنها در چهار ماه سال می‌توان کشاورزی و دامداری انجام داد بهترین لبنیات (پنیر) دنیا تولید می‌شود.
نگویید آنها از ایرانی ها باهوش تر و فعال ترند که پذیرفتنی نیست. نژاد و رنگ پوست مهم نیستند، زیرا مهاجرانی که در کشور خود برچسب تنبلی می‌گیرند در کشورهای پیشرفته به نیروهای مولد تبدیل می‌شوند. هم اکنون، بسیاری ازمتخصصان ایرانی وپاکستانی درخارج ازکشور به عنوان نابغه وکارآفرین مطرح هستند.
تفاوت اساسی میان کشورهای فقیر و ثروتمند در قواعد رفتاری و نوع رابطه جامعه و طبقه حاکمه است. بسیاری ازسیاستمداران درجوامع توسعه نیافته، گذشته نگرهستند،یا دچار روزمرگی وخودشیفتگی شده اند و دوست دارند با انجام کارهای زودبازده وکم بهره قهرمان عوام جامعه شوند.
در ایران نیز، ما در انتخاب مدیران توانمند و دانش پذیر با امّا واگرهایی مواجه هستیم . متخصصان و نخبگان ما انگیزه کافی برای پیشبرد اهداف توسعه ای ندارند.در نتیجه یا منفعل اند یا کشور را ترک می کنند.
از اینرو، مردم عادی، معمولاً از نظر فکری، جلوتر از اغلب سیاستمداران هستند. در حالیکه در کشورهای پیشرفته، مدیران عالی از میان باهوش ترین ها، متفکرین و روشنفکران انتخاب می شودند آنهم با مکانیزمهای دموکراتیک مثل انتخابات آزاد
