تورم دو زیان عمده دارد. اول اینکه اسباب تشدید نابرابری و لذا رنج دهکهای پایین است که اصطلاحا در وادی اقتصاد هنجاری قرار می گیرد، گرچه به معنی بی توجهی علم اقتصاد به آن نیست. دوم اثر منفی آن بر رشد اقتصادی است.
هنگامی که تورم دو رقمی می شود و بویژه از حدود ۱۰ درصد فراتر می رود به تدریج نقش مخرب آن در رشد اقتصادی تشدید می شود.
تورم بالا سبب می شود عوامل تولید اقتصاد و از جمله خلاقیت و توان کارآفرینی به جای فعالیت حقیقی اقتصادی صرف سفته بازی و تبدیل مکرر پول به دارایی ها و کالاها شود و در ضمن با ایجاد عدم اطمینان و افزایش نرخ بهره اسمی سبب کاهش سرمایه گذاری در سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی، سرمایه دانشی و سرمایه اجتماعی می شود و کاهش سرمایه گذاری به معنی کاهش رشد بلندمدت اقتصاد است.
اما کاهش رشد اقتصادی می تواند وسوسه خلق پول برای تسکین الام جامعه را فراهم کند و مجددا اسباب تداوم و تشدید تورم شود و این چنین دور باطلی از اثر منفی تورم بر توزیع درآمد و رشد اقتصادی را به کار اندازد.
