تولید بدون کارخانه استعاره‌ای است از یک استراتژی کسب و کار بر پایه برون سپاری فرآیندهای تولید با تاکید بر جایگاه یابی و بهره گیری از شبکه تامین و توزیع به منظور دستیابی به مزیت‌های رقابتی تولید.
عبارت دیگر واگذاری فعالیتهای مدیریتی و عملیاتی سازمان به بنگاه‌ها و شرکت‌های دیگر با هدف کاهش سرمایه گذاری ثابت و هزینه‌های تولید از یک طرف و افزایش بهره وری و تمرکز روی فعالیتهای راهبردی سازمان از سوی دیگر با استفاده از نام تجاری مشخص و بهره گیری بهینه از منابع تحقیقاتی و تولیدی با جلوگیری از تکراری هزینه برای ایجاد امکانات و پرسنل می‌باشد.
شرکت‌هایی که اقدام به ایجاد برند کرده اند در تولید بدون کارخانه با بهره گیری از ظرفیت خالی مراکز تولیدی موفق بوده بطوری که کالایی را بنام و متعلق بخود تولید و توزیع می‌کنند.
تولید بدون کارخانه شیوه نوینی برای استفاده بهینه از سرمایه گذاری‌های ثابت انجام شده در بخش تولید می‌باشد .در واقع این شیوه کمک میکند تا بدون نیاز به سرمایه گذاری‌های جدید میزان تولید یک محصول را افزایش دهیم از طرفی این شیوه باعث می‌شود با پر کردن ظرفیت‌های خالی تولید که هم اکنون بدون استفاده مانده است استیصال بیشتری ایجاد نمود.
به عنوان مثال در کشور تعداد زیادی کارخانه مواد غذایی ایجاد شده که در بخش‌های مختلفی مانند تولید ماکارونی ، رب گوجه فرنگی و سایر محصولات غذایی و لوازم خانگی فعالیت می‌کنند . اما به دلیل تکرار سرمایه گذاری این صنایع با ظرفیت بسیار کمتری فعالیت دارند. شما تصور کنید یک صاحب برند می‌آید و به این کارخانه‌ها سفارش می‌دهد تا با برند او محصول تولید کنند . این مسئله ضمن اینکه باعث تولید محصول آن برند می‌شود ، ظرفیت‌های خالی صنایع مربوط را با حداقل نقدینگی فعال میکند و از تعطیلی و رکود آن واحد‌ها جلوگیری و اشتغال ایجاد می‌شود.
هم اکنون در دنیا برندهای معروفی در زمینه خودرو و لوازم خانگی و سایر اقلام مصرفی وجود دارند که دیگر در کشور مادر به دلیل هزینه‌های تولید کارخانه‌ای ندارند ، اما با استفاده از برند خود در سایر کشورها و با کارخانجاتی که متعلق به خود آنها نیست محصول تولید و روانه بازار می‌کنند.
