سند آمایش سرزمینی استان زنجان الگوهایی را برای نظام سکونتگاهی استان زنجان پبیشنهاد داده و در بخشی از افق طرح سکونتگاه های شهری جدید را عنوان کرده است.
به گزارش همدلی‌زنجان؛ مطابق با این موضوع در شهرستان زنجان مناطق قره بوطه، قلتوق و اندآباد علیا پیشنهاد شده است. همچنین در شهرستان خدابنده منطقه دوتپه سفلی، محمود‌آباد و کهلا عنوان شده اند. در شهرستان ماهنشان منطقه پری و در شهرستان ایجرود منطقه جوقین پیشنهاد شده اند. در شهرستان طارم نیز دستجرده و گیلوان معرفی شده است.
در الگویی که برای استقرار و نظام سلسله مراتبی مراکز سکونتگاهی استان زنجان پیشنهاد شده است پنج سطح تعریف شده که مرکز استان در سطح یک قرار دارد. در این راستا یک الگوی توزیع خدمات اجتماعی در سکونتگاه های شهری استان زنجان در سطح کنونی و سطح مورد انتظار تعریف شده است.
برای شهر زنجان و ابهر هرکدام یک سطح خدمات اجتماعی مورد انتظار عنوان شده و شرایط موجود آن ها نیز برای زنجان یک سطح و دو سطح برای شهر ابهر است. برای شهر خرمدره دو سطح خدمات مورد انتظار عنوان شده و برای قیدار نیز دو سطح عنوان شده است.
سهرورد، کرسف و ارمغانخانه هر کدام یا ۶ سطح مورد انتظار سطح خدمات بالاترین میزان را در بین شهرهای استان دارند.
سازمان فضایی شبکه های اصلی زیربنایی
استان زنجان از نظر پیوندهای منطقه‌ای شبکه‌ی حمل‌ونقل نیز وضعیت ممتازی دارد بر این اساس و بر پایه‌نیازهای توسعه ای استان در سال های آینده مسیرهای ارتباطی و زیربنایی استان نیازمند دگرگونی هایی است.
چگونگی تعامل و پیوند کالبدی و ارتباطی استان زنجان با هفت استان همجوار در سند تعریف شده است. در خصوص نوع راه ارتباطی با استان گیلان آزادراه وراه اصلی و راه فرعی عنوان شده که مسیر ارتباطی زنجان، قزوین-رشت به طور غیرمستقیم است.زنجان-گیلوان-رودبار و رشت با دسترسی مستقیم با راه اصلی و راه فرعی خواهد بود.
مسیر ارتباطی زنجان، سرچم، فیروزآباد، اردبیل با راه دسترسی مستقیم و نوع راه اصلی ارائه شده و زنجان، میانه، سراب، اردبیل نیز با راه اصلی به صورت غیرمستقیم سطح دسترسی درجه ۲ تعریف شده که نوع اقدام باید حفظ و نگهداشت باشد.
پیوند ارتباطی فیزیکی استان با استان‌های شرقی و غربی آن به‌واسطه وجود آزادراه و جاده ترانزیت و راه آهن بسیار مناسب و پیوند ارتباطی با همسایگان شمالی و جنوبی ضعیف است.
از آنجا که الگوی کلان شبکه ارتباطی و تأسیسات زیربنایی استان تحت تأثیر برنامه های ملی شکلی خطی دارد ومنجر به عدم تعادل و توازن در استقرار این شبکه در استان شده و مناطق داخلی و حاشیه ای با کمبود امکانات زیربنایی و ضعف زیرساخت ها مواجه هستند.
بنابراین ضرورت دارد با تقویت شبکه ارتباطی و تأسیسات زیربنایی در شبکه های فرعی منشعب ازمحور خطی، ضمن حل مشکل ضعف دسترسی بخش‌های‌حاشیه‌ای استان به این امکانات و زیرساخت ها، ضریب پیوستگی پایین در شبکه ارتباطی استان با استان‌های همجوار شمالی و جنوبی از طریق شهرستان‌های حاشیه‌ای استان افزایش یابد.
