آینده بازار کار دربرگیرنده هم فرصت‌ها و هم ریسک‌هایی؛ اغلب با ابعادی یکسان است؛ بنابراین بنگاه‌ها باید مدبرانه مدل‌هایی را طراحی کنند که تعادل لازم بین اینها را ایجاد کند. اما فرصت‌ها و ریسک‌ها کدامند؟
یکی از فرصت‌ها «دستاوردهای بهره‌وری و در نهایت رضایت کارکنان» است. طبق ارزیابی‌ها روش‌های جدید انجام کار، انعطاف‌پذیری، رضایت و بهره‌وری کارکنان را افزایش می‌دهد. موضوع بعدی که در دوران کرونا در بازار کار یک فرصت به حساب می‌آید این است که «استراتژی استعداد، تبدیل به یک آهنربای استعداد می‌شود».
بر این اساس روش‌های جدید کار به ما این امکان را می‌دهد تا بهترین استعدادها را در سطح جهان جذب کنیم. فرصت ایجاد شده بعدی در این دوران «تقویت دستورکار پایدار» است. بررسی‌ها نشان می‌دهد این فرصت به وجود خواهد آمد که آلودگی کربن را کاهش داده و به موقعیت خالص کربن خنثی برسیم. از سوی دیگر با توجه به افزایش مشتریان آنلاین، بنگاه‌ها در حال یافتن راه‌های جدیدی برای تعامل با آنها هستند که این موضوع فرصت «افزایش صمیمیت مشتری» را به وجود می‌آورد.
اما ریسک‌های بازار کار در آینده چه خواهد بود؟ طبق ارزیابی‌ها پنج ریسک «از دست دادن بهره‌وری در نقش‌های خاص»، «کاهش کارآموزی و توسعه شخصی»، «تضعیف فرهنگ شرکت»، «کاهش ثبات و رفاه شخصی» و «ریسک درآمد ناشی از افت تعامل مستقیم مشتری» در انتظار بازار کار است.
بر این اساس دورکاری ممکن است بهره‌وری تیم‌هایی را که متکی بر همکاری، نوآوری و حل خلاقانه مشکلات در زمان واقعی هستند با چالش مواجه کند. همچنین کار کردن در مکانی مشترک برای آموزش، یادگیری و راهنمایی نیروی کار بسیار مهم است. از سوی دیگر بزرگ‌ترین ریسک دورکاری کاهش روابط انسانی و از دست دادن احساس تعلق، داشتن هدف و بودن در جامعه است.
دورکاری به معنای کارکردن طولانی‌تر است. دورکاری جدا شدن از کار و تفکیک کار از زندگی شخصی را دشوار می‌کند. همچنین بسیاری از مشتریان نمی‌خواهند با شرکت‌ها دیدار حضوری داشته باشند. از این رو شرکت‌ها نگرانند که چگونه روابط خود با مشتریان را به‌صورت مجازی حفظ کنند و اهداف فروش خود را محقق سازند.
