دکتر اسپنسر جانسون، نویسنده‌ی کتاب “چه کسی پنیر من را برداشت”، فرق بین آدم‌ها و موش‌ها را این‌طور توصیف می‌کند:
وقتی یک موش حس می‌کند تلاش‌هایش به نتیجه نمی‌رسد، روش خود را عوض می‌کند، اما وقتی آدم‌ها حس می‌کنند کاری که انجام می‌دهند به نتیجه نمی‌رسد، عصبانی و خسته می‌شوند و دوست ندارند روش خود را عوض کنند.
حتی گاهی اگر کسی راهکار تازه‌ای را به آن‌ها نشان دهد، حالت دفاعی به خود می‌گیرند و می‌گویند: «من همیشه این کار را همین طور انجام داده‌ام، «یا» من آدمی این مدلی هستم.»
در اصل این آدم‌ها از پذیرفتن راهکار تازه و انجام آن می‌ترسند و حس می‌کنند ترس‌شان به این معناست که دیگر روش‌ها اشتباه هستند.
اگر واقعا می‌‌خواهیم در زندگی خود نتایج متفاوتی به دست آوریم، باید از حصاری که به منظور راحتی دور خود کشیده‌ایم، پا را فراتر بگذاریم و راهکارهای متفاوتی را امتحان کنیم.
