در دههای که گذشت، کشور درجا زد و اسیر تورم شد. سبد خانوارها نیز آب رفت. شواهد موجود نشان میدهد دیگ جوشان تورم در کنار عواملی همچون کاهش رشد اقتصادی و رواج بیکاری، رفاه جامعه ایران را در دهه ۹۰ به تاراج برده است.
نتایج یک گزارش منتشر نشده که خود را در گفتوگوی عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران منعکس کرده، نشان میدهد ایرانیان در مقایسه با دهه ۸۰ غذای کمتری میخورند و هزینه بیشتری بابت خوراکیهای مختلف اعم از گوشت، لبنیات، برنج و قند و شکر میپردازند.
گزارش تیرماه ۱۴۰۰ مرکز آمار ایران از شاخص قیمت کالاها و خدمات مصرفی خانوارهای کشور بر حسب بخشهای اصلی و برخی گروهها و طبقات کالایی نیز نشان میدهد قیمت سبد خوراکیها نسبت به سال پایه ۱۳۹۵ حدودا ۴برابر شده است.
به طور دقیقتر این گزارش نشان میدهد ظرف ۵سال چه فشاری به رفاه خانوارهای ایرانی وارد شده است.
در این گزارش تاکید شده در تیرماه ۱۴۰۰ به نسبت سال پایه (۱۳۹۵)، قیمت نان و غلات سه برابر، قیمت گوشت قرمز، سفید و فرآوردههای آنها ۴/ ۴برابر، قیمت ماهیها و صدفداران ۷/ ۴برابر و قیمت شیر و پنیر و تخممرغ ۱/ ۴برابر شده است.
تصویری که کاوه زرگران از سفره مردم در دهه ۹۰ عیان کرده به خوبی اثر یک دهه تحریم، یک دهه نوسان اقتصادی و یک دهه تورم سنگین را که تنها در برخی مقاطع مهار شدند، بهعینه نشان میدهد.
کاهش ۱۰ تا ۵۰ درصدی مصرف شیر، گوشت، ماهی، قند و شکر، برنج و مرغ در شرایطی رخ داده که به نظر میرسد وضعیت رفاهی ایرانیان همچنان باید از ناحیه سیاستهای غلط مورد حمله قرار گیرد.
این وضعیت در حالی رخ داده که در نتیجه هجوم کرونا، سهم هزینه درمان یا مسکن از سبد خانوارها افزایش یافته و درآمدها نیز هماندازه تورم افزایش پیدا نکردهاند.
بنابراین طبیعی است خانوارها از مصرف مواد خوراکی خود بزنند و به گذران امور به امید وقوع شرایطی بهتر در آینده امیدوار باشند.
با اینکه گزارش مرکز آمار ایران که کاوه زرگران به آن اشاره کرده هنوز منتشر نشده اما احتمالا شواهد گستردهتری از تاراج سفره خانوار توسط تورم در دههای که گذشت را در خود دارد. اما دقیقا در سفره مردم ایران چه اتفاقی افتاده است؟