مذاکرات ایران در وین و با گروه ۱+۵ به کندی پیش میرود اما امیدهایی هست که این گروه به نتیجه مطلوبی برسد.
آنچه بعد از مصاحبه آقای ظریف مشخص شده است اینست که روسیه همچنان میخواهد که اختلافات بین ایران و غرب ترمیم نگردد تا اولا کشورما قادر نشود تا اقتصادش بر بنیانهای پایدار بنا شود.
دوم؛ اختلافات بین ایران و غرب به روسیه اجازه دهد تا از کارت ایران در مناقشات خود با غرب استفاده بهینه کند. چینیها اما بخاطر اتکای اقتصادی خود به غرب و آمریکا و همچنین نیاز به صادرات و سرمایه گذاریهای خارجی در درون کشورشان، میخواهند که منطقه خاورمیانه از تنشهای بین همسایگان رهایی یافته تا آنها بتوانند مراودات تجاری خودرا افزایش دهند.
چینیها تا بحال در مقابل منافع کشورما در منطقه دست به اقدامات ویژه ای نزده اند اما روسها بجز اینکه رقیب انرژی ما در دنیا هستند و با عربستان سعودی وارد طرحهایی برای ضربه زدن بمنافع ما در زمان تحریمهای آمریکا شدند، در سوریه با دولت اسرائیل همپیمان شده اند تا سخت نفوذ ایران را در این کشور تقلیل دهند.
اما چرا با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی ایران، امروز مذاکره با آمریکا نتنها برای کشور ما ضروری و حیاتیست که شانس حل مشکلات بین دو کشور با نتایجی که هر دوطرف را اغنا کند بیش از هر زمان دیگری بعد از تلاش دولتهای کلینتون و خاتمی بسیار بالا است.
اینبار این مذاکرات آخرین شانس کشور ما برای ایجاد یک رابطه معقول با حفظ منافع خود با کشورهای اروپایی و آمریکا است. اگر اینبار مذاکره بین ایران و آمریکا به نتیجه مطلوبی نرسد، شانس پیدا کردن چنین فرصتی در آینده بسیار بعید بنظر میرسد.
دولت بایدن نسبت به دولتهای پیش از خود هم از اعتبار بیشتری در جامعه آمریکا و هم در سطح بین المللی برخوردار است تا اگر به مذاکره برد-بردی با ایران دست یافت قادر شود حمایت جامعه، نخبگان سیاسی و حتی گروه و افرادی را در حزب جمهوریخواه جلب نماید.
بدون حل مشکلات بین دو کشور، بر حجم بحرانهای اقتصادی کشورما افزوده شده و نهایتا تاثیرات مخرب آن به بی اعتمادی مردم به دولت و نظام، شکافهای عمیق تری بین دولت و مردم و نهایتا نا آرامیهای اجتماعی منجر خواهد شد. فروپاشی اقتصادی کشور به بحرانهای بزرگ سیاسی تبدیل خواهد گردید که کشور و امنیت سیاسی آنرا هم بلحاظ داخلی و هم خارجی با تهدیدات بزرگی روبرو خواهد نمود. هیچ دولتی نمیتواند بدون حمایت مردم برای مدت زمان طولانی به حیات خود ادامه دهد.
بدون مذاکره با آمریکا، کشور ما قادر نخواهد بود که روابط خود را با کشورهای همسایه منطقه خاورمیانه بهبود بخشد. در سایه روابط ناپایدار ما با غرب و آمریکا در طول خصوصا دو دهه گذشته، کشورهای همسایه ما از این فرصت استفاده نموده و از دشمنان بالفعل به دشمنان با القوه تبدیل شده اند. عربستان سعودی، بسیاری از کشورهای عربی منطقه و اسرائیل نمیخواهند که مشکلات کشورما با غرب و خصوصا آمریکا حل گردد. آنها در سایه این روابط بد و مبالغه در دشمنی کشورما با آنها، بدنبال کسب حمایتهای مختلف و حمایت نظامی آمریکا هستند.
روابط جدید اسرائیل با کشورهای عربی منطقه و احتمالا پیوستن کشورهای دیگری باین گونه روابط، فقط در سطح دیپلماتیک نخواهد ماند. اسرائیلیها بفکر ایجاد طرحهای امنیتی با کشورهای منطقه خلیج فارس برای این منطقه هستند تا هم بتوانند بآنها اسلحه بفروشند و هم در این کشورها نفوذ بیشتری پیدا کنند.
هرگونه طرح امنیتی در درون منطقه بدون حضور ایران برای کشور ما یک تهدید بزرگ بشمار میرود. در این صورت، ایران مجبور خواهد شد تا سرمایه های زیادی را که میتواند به بخشهای مختلف اقتصاد کشور اختصاص دهد، به صنایع نظامی مربوط کند. اتحاد جماهیر شوروی سابق نمونه ای از کشورهاییسست که در این حیطه سخت با ناکامی روبرو گردید. یکی از دلائلیکه چین نمیخواهد با آمریکا وارد رقابتهای نظامی گردد، دقیقا بخاط تجربه گذشته روسیه فعلی در جنگ سرد است.
دولت بایدن بر خلاف ترامپ براحتی میتواند در مقابل ایران، در صورت عدم توفیق در مذاکرات بین دو کشور، اجماع جهانی ایجاد نماید. دولت چین برای استفاده های اقتصادی از بازارهای کشورهای منطقه، سخت بدنبال تقلیل تنش در این منطقه است. دولت بایدن بدنبال حل مشکلات آمریکا با چین و اعمال فشارهای بیشتری برروی روسیه است. بایدن نهایتا مشکلی نخواهد داشت تا با تشویق چین و ازدیاد فشار بر روسیه، حمایت این دو کشور را برای سیاستهای خود در مقابل ایران جلب نماید.
