رد صلاحیت‌های شورای نگهبان صدای فرزند دبیر شورای نگهبان را هم درآورده است. می دانیم که فرزند مانند پدر نمی اندیشد اما دست کم باید چنان قانع شود که در علن انتقاد نکند.
این جملات، توییت سید مصطفی تاج زاده یا نظر دکتر صادق زیبا کلام نیست. علی مطهری و الیاس حضرتی هم که این دوره بی نصیب نمانده‌اند، نگفته‌اند. این سخنان را آقای علی جنتی فرزند آیت‌الله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان گفته است.
می دانیم که آقای علی جنتی، در طیف اعتدال‌گرایان تعریف می‌شود و به همین خاطر در دولت اول روحانی، یک‌چند وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. اما «اصلاح‌طلب» به معنی دقیق کلمه نیست که اگر بود در دولت اول محمود احمدی‌نژاد، مدتی معاون سیاسی وزیر کشور (در دورۀ مصطفی پورمحمدی) نمی شد.
می دانیم که اوایل انقلاب، اختلاف سیاسی در خانواده های سیاسی مرسوم بود و فرزندان برخی از روحانیون سرشناس به سازمان مجاهدین خلق که بعداً منافقین خوانده شدند، گرایش داشتند و کشته یا اعدام شدند. مثل فرزند یا فرزندان آیت‌الله محمدی گیلانی، حسنی ارومیه و آیت الله لاهوتی یا برادر همین آقای جنتی.
منتها علی جنتی از همان ابتدا راه خود را از برادرش جدا کرده بود. بنا‌براین بعد از ۴۰ سال مدیریت در جمهوری اسلامی در سطح رییس دفتر رییس مجلس، استاندار، سفیر و وزیر نمی توان گفت مثل برادرش بوده است.
آنچه می خواهیم بگوییم این است که وقتی فرزند آیت الله احمد جنتی که همچنان با پدر رابطه عاطفی دارد و از او نگسسته و سابقۀ مبارزه به همراه محمد منتظری در پیش از انقلاب را دارد و همواره در منصب رسمی بوده نیز قانع نمی شود و ابراز هم می‌کند، چگونه انتظار دارند دیگران قانع شوند؟
محدود به آقای علی جنتی هم نیست. اعلام رد صلاحیت اغلب نمایندگان رد صلاحیت شده فعلی نه به دلیل موضوعات سیاسی بلکه به خاطر فساد اقتصادی صدای آقای لاریجانی رییس مجلس را هم درآورده چرا که اگر راست باشد اتفاقاً به این معنی است که تعیین صلاحیت های دورۀ قبل به اینجا انجامیده و حق با منتقدان بوده که با رد صلاحیت و حذف چهره‌های دل‌سوز و ریشه‌دار راه برای زد و بند باز می‌شود و افراد ژست انقلابی‌گری می گیرند و با چهار تا شعار تند، خود را خودی جا می‌زنند و در خفا یا علن، کاسبی می‌کنند و اگر راست نباشد اتهامی سنگین است که حق شکایت و دفاع را برای ردّ صلاحیت شدگان محفوظ نگاه می‌دارد.
جان کلام این نوشته اما یک جمله است: کاش آیت‌الله جنتی دست کم فرزند خود را قانع کنند.
