مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان در پاسخ به درخواست برخی سمن‌های فعال در حوزه محیط‌زیست برای برگزاری نشستی مشترک در روزنامه صدای زنجان جهت طرح برخی مسائل و ابهام‌ها پیرامون محیط‌زیست استان، با اعلام این مسئله که «قبل از حضور در چنین جلسه‌ای هویت حاضران و تشکل‌های حاضر باید برای من محرز شود»، حضور خود یا نماینده محیط‌زیست استان را در این جلسه نپذیرفت.
صدای زنجان- گرچه حسین آبسالان در تماس خبرنگار صدای زنجان با وی برای حضور در این نشست گفت که «من باید مطمئن شوم که این تشکل‌ها سمن هستند یا سمن‌نما و آیا مجوز دارند یا نه»، اما نشست بدون حضور نماینده اداره‌کل حفاظت محیط‌زیست استان و با طرح برخی مسائل زیست‌محیطی استان برگزار شد و حاضران خواستار پاسخ‌های روشن و قانع‌کننده به مسائل مطرح شده در نشست شدند.
زنجانرود را دریابید
یوسف نازک‌کار ماهر، عضو انجمن آرمان زنگان در ابتدای این نشست با اشاره به وضعیت زنجانرود گفت: زنجانرود در بخش جنوبی شهر به جهت پتانسیل تفرج‌گاهی و گردشگری، حضور سه پل تاریخی در مسیر رودخانه و نیز اهمیت زیستی منطقه و وجود پوشش گیاهی و باغ‌ها همواره مورد توجه فعالان محیط زیست و همشهریان است و فعالان محیط‌زیست با همکاری شهروندان و ارگان‌های مرتبط به دلیل اهمیت موضوع از سال‌های گذشته سه بار اقدام به پاکسازی مسیر زنجانرود کرده‌اند و با پیگیری‌ها موفق به لایروبی بخشی از این رودخانه شدند.
با وجود تمامی پیگیری‌های انجام شده از ارگان‌های مختلف در زمینه هدایت فاضلاب شهری و نیز برخی از واحدهای صنعتی از جمله شیرپاستوریزه زنجان و پاکسازی و احیای این مسیل اقدامات قابل توجهی انجام نشده است.
نازک‌کار ماهر ادامه داد: اداره‌کل آب‌و فاضلاب شهری با وجود پیگیری دوستداران محیط‌زیست از آمایش و پایش آب رودخانه سر باز زد و همین موضوع منجر به مراجعه و پیگیری موضوع از دادستانی شد که دادستانی نیز فرصت ۵ روزه برای این موضوع در نظر گرفتند. با تمام این اوصاف همچنان اقدامات مؤثر و قابل‌قبولی انجام نشده است. حال سؤال اینجاست که با توجه به اهمیت موضوع چرا محیط‌زیست هنوز به این موضوع وارد نشده و اقدامی در این زمینه انجام نداده است؟
تکلیف آب راشاکاسپین را روشن کنید
مریم تارانتاش، عضو انجمن زیست‌محیطی سرورویان اشراق در ادامه نشست اظهار کرد: سؤالم از آقای آبسالان این است که چرا با وجود این‌که راشاکاسپین زنجان یک معضل زیست‌محیطی وارداتی بوده و متأسفانه به اسم توسعه و اشتغال صنعتی وارد استان شده است، با توجه به بحران دشت آبی محل احداث، عدم نظارت بر پسآب آلوده خروجی و نیز برگشتی خروجی کارخانه این طرح را طرح مناسبی می‌دانند؟
تارانتاش افزود: از آنجایی که قرار بود آب کارخانه از سد مشمپا تأمین شود حال که ساخت این سد در ابهام قرار دارد، ادامه برداشت آب از منابع زیرزمینی دشت بحرانی مذکور باید ادامه داشته باشد؟
وی تأکید کرد: تکلیف پساب و برگشتی‌های کارخانه تا کی در محیط زیست نامشخص می‌ماند؟ این کارخانه قرار بوده براساس پتانسیل‌های منطقه کاغذهای باطله استان و شهرهای اطراف را بازیافت کرده و مشکلات کشور در این بخش را برطرف کند. اساساً این کارخانه با ظرفیت آبی منطقه و حتی کشور سازگار نبوده، با این وجود در حال حاضر سخن از توسعه این کارخانه به میان آمده و برای این منظور نیز مقرر شده از کشورهای دیگر کاغذ باطله وارد شود. آیا زنجان با منابع محدود آبی باید کاغذ کشورهای دیگر را بازیافت کند به جای این‌که کشورهای دیگر با منابع آب کافی کمک حال ما در این بخش باشند؟
این فعال محیط‌زیست ادامه داد: دلیل اعطای مجوز توسعه به واحد دارای آلایندگی چیست؟ چرا پسماند شهرداری به این موضوع را علی‌رغم بازدید رسیدگی نکرده است؟ چرا محیط‌زیست با وجود مشکلات فاضلاب این کارخانه مجوز توسعه آن را صادر کرده است؟
آیا ضابطه‌ای برای استقرار واحدهای پرورش ماهی وجود دارد؟
یداله فرهادی، عضو شورای عالی حقوق شهروندی زنجان: آقای مدیرکل نشست با سمن‌هایی که مجوزشان از کانال‌های خیلی سخت و تأیید شده وزارت کشور، وزارت اطلاعات و سازمان‌های مربوطه دیگر رد شده را رد کرده‌اند در حالی که اولین کارشان باید این باشد که از سمن‌های فعال استان لیستی داشته باشند و وظیفه اکیدشان این است که از نظر منشور حقوق شهروندی که رئیس جمهور ایشان به امضا رسانده باید پاسخگو بوده و پیشتاز در هم‌اندیشی و همفکری با این سمنها باشد.
یکی از ده‌ها بحث زیست‌محیطی و به‌ویژه رانت‌هایی که در استان در چند سال اخیر مطرح بوده در حوزه آبزی‌پروری است. افرادی در حوزه‌های خاصی که شاید نباید مجوزی برای سرمایه‌گذاری داشته باشند با یادداشت‌ها و توصیه‌هایی می‌گیرند انجام گرفته و مسائل زیست محیطی در آن مد نظر قرار نگرفته است اگر مدیرکل محیط زیست استان توضیح و مواردی در این زمینه دارند برای تنویر افکار عمومی ارائه دهند.
خلاصه آنچه در افکار عمومی برای این مورد مطرح است این‌که آیا فعالیت در حوزه آبزی‌پروری در سال‌هایی که بخش عمده‌ای از استخرهای آبزی‌پروری استان مستقر شده‌اند، آیا مشمول نظام آبزی‌پروری بوده‌اند؟ مطابق این نظام‌نامه باید ظرفیت آبی و زیست‌‌گاهی این منابع آبی برای این فعالیت توسط آب‌منطقه‌ای و شیلات مطالعه و برای بررسی و تأیید نهایی به محیط زیست ارائه می‌شد در حالی که تاکنون چنین مطالعات و نظرات زیست محیطی اعلام و ارائه نشده است.
آیا واحدهای استعلامی براساس رعایت این ضوابط مورد بررسی قرار می‌گیرند؟ اگر این چنین است چرا با توجه به میزان کاهش بارندگی در سال‌های اخیرکه در برخی موارد بیش از ۴۰ درصد هم نسبت به دوره گردش بارندگی در استان کاهش داشته و رودخانه عظیم قزل‌اوزن عملاً در تابستان خشک می‌شود صدها واحد آبزی‌پروری با پمپ آب از لایه‌های زیرین بستر این رودخانه فعالیت می‌کنند؟
طبق نظر وزارت نیرو کل آب اختصاص داده شده از رودخانه قزل‌اوزن در زنجان برای مصارف کشاورزی کمتر از ۷۰ میلیون متر مکعب است و براین اساس ظرفیت موجود تنها با فعالیت تعداد کمی از واحد آبزی پروری به پایان رسیده و بخش عمده‌ای از آن‌ها غیرمجاز هستند و آب تأمینی آن‌ها لزوماً از محل ۶۵۰ میلیون متر مکعب حق‌آبه زیست محیطی برداشت می‌شود.
محیط زیست برای پیشگیری از این اتفاق چه اقدامی انجام داده است؟ تأکید می‌کنم محیط زیست برای این موضوع که در سطح استان خطر جدی ایجاد کرده است باید پاسخ شفاف و روشنی ارائه کند.
از سوی دیگر طبق ضوابط موجود واحدهای پرورش ماهی باید فاصله‌های مشخصی از یکدیگر داشته باشند همانند چاه‌های عمیق که از بستر رودخانه و حریم آن و مناطق حساسی همانند واحدهای مسکونی. از همین رو این موضوع ربطی به شخصی و ملی بودن اراضی نداشته و موارد مختلفی مبنی بر عدم رعایت این فواصل مشاهده می‌شود آیا با وجود مشخص بودن این موارد حجم فعالیت آبزی‌پروری خارج از توان آبی استان است؟
آیا محیط زیست موظف نیست لااقل براساس رعایت ضوابط از گسترش، استقرار و بهره‌داری از این واحدها جلوگیری کند؟
واحدهای آبزی‌پروری نیز مانند سایر فعالیت‌ها تنها در صورتی می‌توانند مجوز بگیرند که ضوابط استقرار را رعایت کرده باشند، براساس این ضوابط علاوه بر رعایت فواصل استانداردهای کیفی را نیز شامل می‌شود ولی اکثریت واحدهای پرورش ماهی فاقد سیستم تسویه پساب هستند. آیا از بهره‌برداری این واحدها براساس ضوابط محیط زیستی ممانعت می‌شود؟ در صورت تأیید نمونه‌های آن را به صورت مصداقی عنوان کنند.
تمامی موارد مطرح از سوی فعالان حوزه محیط زیست از جمله دغدغه‌های انجمن حقوق شهروندی بوده و در جلسات و نشست‌های متعدد مطرح می‌شود چرا که تمامی این سوالات از دغدغه‌های شهروندان نیز است.
در مورد طرح آلایندگی زنجانرود نیز باید گفت یکی از مزایای هوای خوب زنجان جهت وزش باد آن است که غالباً سمت آن در استان، شمالی و در شهر زنجان تبدیل به شرق و شمال شرق می‌شود.
آلایندگی هوا در زنجان در برخی از روزها ناشی از نبود این وزش باد است ولی وقتی این آلایندگی وجود دارد ۵ روز قبل از آن بادهای جنوب غربی و شرقی وزش داشته و جزیره‌های آلاینده در استان‌های غربی را به زنجان هدایت می‌کند.
موضوع زنجانرود برای شهری که نصف جمعیت ساکن در استان را به خود اختصاص می‌دهد خیلی حائز اهمیت بوده و در صورت نابودی، بخشی از تسویه‌ها و کنترل‌ها نه تنها صورت نمی‌گیرد بلکه به جزیره آلاینده‌ای نیز تبدیل می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به خیابان بابایان و خیام و خیابان‌های منتهی به این‌ها همانند کشاورز و انتهای خیابان معلم اشاره کرد که مراکز خدماتی شهر زنجان در آن‌ها مستقر بوده و شهرداری، حفاظت محیط زیست استان ، سازمان بازرسی و صنعت و معدن و تجارت استان نیز در این امر مسئول هستند چرا که صنایع فعال در این خیابان‌ها باید به سایت کارگاهی منتقل می‌شدند، در این محدوده منابع نفتی همانند روغن، گازوئیل و بنزین به جوی‌های شهر و آب‌های سطحی وارد می‌شود از همین رو با استناد به گفته سازمان محیط زیست یک لیتر روغن معمولی قادر به آلوده کردن کردن یک میلیون لیتر آب است.
روغن مصرف شده در خودروها شامل دو آلایندگی بسیار خطرناک از جمله جیوه وسرب است که به زنجانرود نیز هدایت می‌شوند و به مرور زمان و خشک‌سالی های موجود این آلاینده‌ها وارد ریه شهروندان می‌شود.
موضوع آلاینده بودن زنجانرود بسیار جدی بوده و امیدواریم مسئولان امر این بحث را جدی گرفته و اقدامات عملیاتی در جلوگیری از این موضوع داشته باشند.
آب برای پرورش ماهی داریم؟
رضا رمضانی، فعال محیط زیست: مطالعاتی که بخواهد این حجم از آبزی‌پروری و پرورش ماهی قزل‌آلا را در زنجان براساس ظرفیت‌های آبی و ویژگی‌های منطقه‌ای آن را تأیید کند وجود ندارد.
یک نکته ساده این‌که کشوری همانند روسیه با دارا بودن منابع آبی بیشتر و وجود شرایط آب و هوایی بهتر برای پرورش ماهیان سردابی نسبت به کشورمان، مشتری این نوع ماهیان از ماهنشان و زنجان است، آیا این سوال در ذهن شکل نمی‌گیرد که چطور ممکن است ماهنشان شرایط بهتری برای پرورش ماهیان سردابی نسبت به روسیه داشته باشد؟
با فرض این‌که در شهرستان ماهنشان نیز طبق متوسط جهانی برای پرورش آبزیان آب برداشت شود، طبق بررسی‌ها و استانداردهای جهانی در صورتی که از کل منابع آب برداشت شده در حوزه آبزی‌پروری برای هر تن ماهی ۵ لیتر در ثانیه آب برداشت و فقط ۱۰ درصد آن تبخیر شود، کل ظرفیت آب قابل برداشت قزل اوزن از طریق تبخیر آب واحدهای پرورش ماهی صورت گرفته و هیچ ظرفیتی از رودخانه قزل‌اوزن برای شرب، کشاورزی و یا هر فعالیت دیگری نخواهیم داشت.
در مورد پسماندهای تخلیه شده در اطراف شهر نیز باید بگویم باطری‌های قراضه، کاغذهای باطله، و انواع موادی که مشمول پسماند می‌شوند وارد استان شده و در برخی از موارد این واردات بدون مجوزهای گمرکی بوده و در این بین دقیق نبودن نظارت‌ها، وجود خلأها و یا غفلت‌های حتی ناخواسته منجر به این شد تا در صنایع مختلفی شاهد این باشیم که اقدامات مد نظر در مورد پسماندها در اطراف شهر زنجان انجام می‌شود و در جاده‌ها مدام با کامیون‌ها و تریلی‌هایی مواجهیم که محموله آن‌ها پسماندی بوده که وارد استان می‌شود.
در صورتی که کارخانه‌های موجود در استان می‌خواستند پسماندهای تولیدی در استان را مدیریت کنند باز تا حدودی می‌شد این موضوع را پذیرفت ولی وقتی با آلودگی مواجه بوده و کارخانه‌ها استانداردهای لازم را ندارند چه منطقی حکم کرده که ما پسماندهای سایر کشورها را وارد استان خود کرده و آن‌ها را بازیافت کنیم و محصول تولیدی را مجدد به همان کشورها که تکنولوژی برتری نسبت به ما دارند بفروشیم.
آیا آسیب‌های ناشی از این تصمیم نادرست بر مردم، محیط زیست، اکوسیستم، سلامت شهروندان تحمیل نمی‌شود؟ ضروری است تا علاوه بر محیط زیست سایر نهادهای مسئول نیز در این موضوع ورود کرده و جوابگوی این موضوع باشند که اشتغال را به چه نحوی معنی می‌کنند که در آن به ازای برآورده کردن درآمد برای عده‌ای خاص سلامت و آینده کل نسل‌ها را تهدید کرد.
آقای مدیر شما باید جواب دهید
وطن دوست، دبیر همیاران طبیعت استان: در مورد صحبت‌های آقای آبسالان در این زمینه که سمن‌های حوزه محیط زیست سمن‌نما هستند باید گفت تأسف می‌خورم به حال کسی که نمی‌داند دولت در جمهوری اسلامی با رأی مردم سر کار آمده و در صورتی که یک نفر از بین مردم درخواست پاسخگویی از یک مجموعه و سازمانی را داشته باشد مسئولان باید جوابگو باشند چه رسد به این‌که این افراد پرسشگر از نمایندگان مردم باشند.
تصور می‌کنم ارزش سلامت، زندگی و محیط زیست مردم به مراتب بالاتر از میز مدیریتی آقای آبسالان است بنابراین ملزم به جوابگویی هستند.
در مورد راشاکاسپین باید بگویم در حدود ۴۳ مستند از خروجی فاضلاب این کارخانه و هدایت آن به زمین‌های کشاورزی و باغات داریم، آقای شهردار به دلیل مدیریت پسماند شهرداری در این موضوع ورود کرده و از کارخانه راشاکاسپین بازدید کردند ولی متأسفانه ما هیچ گزارشی از نتایج این موضوع نداریم و از سوی دیگر یکی از اعضای هیئت مدیره مدیریت پسماند از دوستانی بود که با انجمن در حوزه محیط زیست همکاری می‌کرد خبردار شدیم آقای آبسالان از وی در زمینه فرد پیگیر موضوع راشاکاسپین سوال کرده و از او خواسته تا فعالیت‌های انجام شده در این حوزه را از سوی انجمن‌های دوستدار طبیعت به وی گزارش دهد.
هم زمان با این موضوع ما در فضای مجازی و کانال استانداری عکسی از حضور آقای آبسالان در جلسه‌ای که در خصوص بررسی طرح توسعه راشاکاسپین بوده مشاهده کردیم و شنیده‌ها حاکی از آن است که وی با طرح توسعه این کارخانه موافقت کردند.
با توجه به شرایط این کارخانه برای مردم زنجان که متأسفانه پسماندهای راشا کاسپین و فاضلاب رهاسازی شده صرفاً متعلق به زنجان نیست.
در زنجان شرکت‌ها و تشکل‌های زیادی داریم که در حوزه تفکیک زباله فعالیت دارند که راشا کاسپین با هیچ کدام از این شرکت‌ها قرارداد ندارد.
این موضوع وارداتی به استان بوده و در حال حاضر نیز ادامه داشته و حتی در طرح توسعه این کارخانه نیز مقرر شده از کشورهای دیگر نیز واردات انجام شود و به نوعی زنجان محل شست و شوی زباله‌هایی شده که از کهریزک تهران می‌آید و متأسفانه مدیرکل محیط زیست در جلسه توسعه این طرح حضور می‌یابد و به آن مجوز می‌دهد، آیا ایشان هیچ مسئولیتی در قبال مردم این شهر و آلایندگی این کارخانه ندارند؟
در موضوع زنجانرود نیز در سال ۹۴ طرحی با موضوع « پل تا پل»توسط کارگروه محیط زیست هیئت کوهنوری در هفته منابع طبیعی اجرایی شد که هدف جلب توجه مردم به این موضوع که صرفاً در این هفته نباید به موضوع نهال‌کاری توجه داشته باشیم بلکه می‌توان در راستای حفاظت و نگهداری از درختانی که داریم، بکوشیم.
ایجاد حساسیت و جلب توجه مسئولان به این منطقه با پاکسازی منطقه از پل سید محمد تا پل میربهاء انجام شد که پس از آن چندین مورد طرح پاکسازی اجرایی شد که آخرین آن در اردیبهشت ماه امسال بود که با کمک خانواده مرحوم میربهاء الدین برای شناساندن این اثر ملی صورت گرفت و با لایروبی صورت گرفته یک و نیم مترعمق لجن برداشته شد.
و در نهایت با بی‌توجهی‌های انجام شده دادستانی به موضوع ورود پیدا کرد و مهلت سه روزه به آب و فاضلاب شهری، شهرداری محیط زیست و حتی میراث دادند تا موضوع آلودگی منطقه زنجانرود و ورود پسماندهای کارخانه‌جات را تعیین تکلیف کنند که متأسفانه تاکنون هیچ بازخورد مثبتی از این موضوع ندیدم و شهردار نیز در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود که این موضوع منحصر به شهرداری نبوده و چند سازمان دیگر در این حوزه دخالت کنند. چرا که علاوه بر نابسامان کردن منظر نامطلوب در منطقه با وجود سه پل تاریخی آسیب‌ها و آلودگی‌های جدی به محصولات زراعی و باغی کشاورزان وارد می‌کند.
با وجود این‌که آب و فاضلاب شهری مجوز قانونی برای اجبار منازل به متصل شدن به فاضلاب شهری را دارد متأسفانه در این زمینه نیز کوتاهی شده که نتیجه آن زنجانرودی است که به معضل زیست محیطی تبدیل شده از همین رو درخواست کردیم علوم پزشکی ورود پیدا کرده تا در حوزه سلامت و در خطر بودن آن اظهار نظر کند.
در موضوع آبزی‌پروری منطقه ماهنشان نیز باید بگویم اخیراً مطلع شدیم که با همین وضعیت، رودخانه قزل‌اوزن که در حال تبدیل شدن به زاینده‌رود دیگری است حتی ظرفیت استفاده از کالسکه در آن منطقه نیز وجود ندارد.
مطلع شدیم با استناد به توصیه‌نامه‌ای در شرایط فعلی نیز آقای آبسالان مجوز احداث پرورش ماهی برای یکی از افراد صاحب نفوذ را صادر کرده است وقتی از خود ایشان این موضوع را پیگیر شدیم عنوان کردند که وی از طریق کانال قانونی درخواست کرده و در ملک شخصی خودش طرح را اجرایی می‌کند.
حال سوال اینجاست آیا فردی که تقاضای احداث استخر پرورش ماهی در شرایط کنونی را داشته باشد مستقیم به استانداری مراجعه کرده و از آن طریق مجوز را دریافت می‌کند؟ یا این‌که روند دیگری داشته و ما از آن مطلع نیستیم؟
آیا در زمانی که موضوع در خطر بودن قزل‌اوزن مطرح است هر مستثنیاتی که وجود داشته باشد شرایط لازم را برای اخذ مجوز پرورش ماهی دارد؟
از جمله سوال‌های مطروحه از مدیرکل محیط زیست استان این‌که اداره محیط زیست چک لیست‌هایی دارد که کارشناسان بر طبق آن به واحدهای صنعتی مراجعه کرده و براساس آن میزان آلایندگی کارخانجات را مورد بررسی قرار می‌دهند و بر طبق آن بر واحدها مالیات وضع می‌شود.
سوال این‌که آیا امکان قرار دادن این چک لیست‌ها در اختیار سمنها و دوستداران طبیعت وجود دارد یا خیر؟ چون به نظر نمی‌رسد این لیست از جمله اسناد طبقه‌بندی شده باشد که در این صورت باید طبق حقوق شهروندی در راستای شفافیت موضوع آن را ارائه دهد تا بدانیم کارخانجات آلاینده به چه میزان آلایندگی داشته و میزان مالیاتشان بر چه اساسی تعیین شده است؟ و آیا ایشان حاضر هستند لیستی از قبل مدیریتشان و نیز وضعیت فعلی ارائه دهند تا بدانیم آیا واحد صنعتی در این فاصله زمانی با توجه به آلاینده بودن و مالیات تخصیص یافته محکوم به پرداخت آن شده است.
سوال دیگر این‌که اخیراً در فضای مجازی یکی از (آن زمان سمن‌نماها که مجوز نداشتند) و حال حاضر سمنها که مجوز فعالیت دارند عکسی از دشت سهرین قرار دادند که مدیر حراست سازمان محیط زیست، محیطبانان این سازمان و دو نفر با عنوان نماینده تشکل برای بررسی وضعیت دشت سهرین حضور داشته داشتند حال سوال اینجاست که دشت سهرین چه مشکلی دارد؟
آیا سازمان محیط زیست تفاهم‌نامه‌ای با سمنها برای حل مشکلات دشت سهرین منعقد کرده است؟ و وقتی در زیر عکس مذکور با عنوان اعضای فلان سمن قید می‌شود آیا حراست و محیطبانان نیز جزوی از آن سمن به شمار می‌آیند؟
سوال دیگر در مورد نمایندگان تشکل‌های محیط زیستی است، در حال حاضر سازمان‌های موازی برای ثبت سمنها فراوان بوده که یکی از مشکلات مطرح فعلی است.
اولاً این‌که سمن چرا باید به ثبت نهادهای دولتی برسد وقتی غیر دولتی است ولی با توجه به قوانین موجود به این نتیجه رسیدیم که سمن را باید ثبت کنیم و چاره‌ای نیست. از جمله سمن‌های صادر کننده مجوز نیروی انتظامی، بهزیستی، فرمانداری استانداری ورزش و جوانان و غیره است. براساس آئین‌نامه‌ای که در سال ۹۵ اعلام شد تشکل‌هایی که در یک موضوع فعالیت دارند و از یک سازمان ثبت می‌شوند می‌توانند در درون خود شبکه‌ای تشکیل دهند که حداقل آن‌ها باید به ۵ مورد برسد و چون در استانداری مجموع تشکل‌های فعال در حوزه محیط زیست بیشتراز سه مورد نیست در نتیجه تصمیم بر این داشتیم تا تمامی تشکل‌هایی که از سازمان‌های دیگر مجوز گرفته‌اند نماینده‌ای از بین خود انتخاب کنند.
برابر قانون نیز هیچ ممنوعیتی ندارد که آن نماینده عضو یک سمن یا فرد علاقه‌مندی خارج از مجموعه باشد .حال با این اوصاف از آنجایی که آقای آبسالان اطلاع کامل از روند انتخاب این نماینده را دارند باید به سوال پاسخ دهند که آبا مدیرکل محیط زیست این مجوز را دارد که پیش از انتخاب نماینده از سوی تشکل‌ها، وی فردی را به صلاحدید خود انتخاب کرده و به عنوان نماینده تشکل‌ها همراه وی باشد؟
در صورتی که این مجوز را سازمان محیط زیست دارد که از سوی تشکل‌ها نماینده انتخاب کند زحمت ما بی‌خود است، اگر غیر از این است باید جوابگو باشند.
از همین رو در صورتی که ما سمنها پاسخ سوالات خود را از مدیرکل حفاظت محیط زیست استان دریافت نکنیم علیه آقای آبسالان و سازمان محیط زیست استان اعلام جرم خواهیم کرد.
کوه بلقیس
یاسمین دباغ‌‌کار از هیئت کوهنوردی استان: بنا به درخواست جمعی از کوهنوردان و دوستداران محیط زیست کوهستان که یک نامه سرگشاده از سوی استان‌های زنجان و آذربایجان غربی به دفتر آقای آبسالان داده شده بود پس از گذشت یک ماه متأسفانه هیچ پاسخی دریافت نکردیم. متن نامه مد نظر نیز مورد تأیید کوهنوردان زنجان و آذربایجان غربی است چرا که کوه بلقیس مشترک بین دو استان است.
چندین سال پیش که احوال محیط زیست خوب بود هیچ مشکلی در منطقه حفاظت شده انگوران و کوه بلقیس دیده نمی‌شد و محیطبانان از کوه بلقیس محافظت می‌کردند ولی پس از مدیریت آقای افخمی نه تنها خبری از حفاظت نیست بلکه اثری از نیت حفاظت از منطقه نیز دیده نمی‌شود.
وطن‌دوست، دبیر همیاران طبیعت استان در این باره گفت: در مورد نامه ارسالی از سوی جمعی از کوهنوردان و دوستداران محیط زیست کوهستان به مدیرکل محیط زیست استان باید بگویم آقای آبسالان طی تماسی با بنده عنوان کردند که این نامه سرگشاده به دستشان نرسیده از همین رو کپی آن را مجدد در دبیرخانه به ثبت رساندم و به مدیرکل ارائه کردم ولی متأسفانه با این حال تاکنون هیچ پاسخی دریافت نکردیم و از آنجایی که این موضوع مشترک بین دو استان است و آقای آبسالان مسئول رسیدگی به این موضوع هستند و باید پاسخگو باشند.
درخواست کوهنوردان زنجان و نیز آذربایجان غربی از مدیرکل محیط زیست استان این است که پاسخ نامه مذکور چه خواهد شد؟
شهرک روی، بستر رودخانه‌ها و دپوی پسماند شهرک روی
سینا دواجی اصل، دانش‌آموخته محیط‌زیست و عضو انجمن محیط زیست آرمان زنگان: در ابتدا سؤالی از مسئولی که حضور ندارند داشتم و منتظر پاسخ‌شان می‌مانم، گفتنی است واژه مسئول به معنای شخصی است که مورد سؤال قرار می‌گیرد.
سوال نخست در مورد شهرک تخصصی روی، معضل بزرگ محیط زیستی زنجان که ۹۹ درصد همشهریان از آن اطلاع دارند، است.
این شهرک در ۵ کیلومتری زنجان در جاده بیجار واقع شده و متأسفانه فاصله خیلی نزدیکی با شهر به ویژه حاشیه جنوبی منطقه مسکونی دارد، عمق آلایندگیها به حدی است که بنا به تحقیقات انجام شده آلایندگی خاک اطراف این کارخانه به فلزات سنگین مثل کادمیوم، سرب، آهن و مس بوده و پهنه‌بندی‌های آن موجود است.
آلایندگیها بر اثر ریزگردهایی که در دپو پسماند این شهرک وجود دارد معضل بزرگی برای زنجان محسوب می‌شود.
معادن غارت شده و فلز روی به دلیل تسهیل در استخراج مورد توجه قرار گرفت و پسماند آن به دلیل ارزش بالای مادی به صورت یک دپوی بزرگ چند میلیون تنی در جنوب شهرک تخصصی روی قرار دارد.
موضوع انتقال این دپو از شهرک به منطقه دیگر مطرح بوده چرا که ریزگردهای تولیدی آن مستقیماً بر سر مردم زنجان می‌بارد و از سوی دیگر بارش‌های باران موجود در منطقهریال، زهابی تولید می‌کند که سبب آلوده شدن زمین‌ها و خاک‌های اطراف می‌شود.
حال سوال این‌که روستای مرصع منطقه جدیدی که برای دپو این پسماند در نظر گرفته شده، براساس کدام ارزیابی و بررسی‌های محیط‌زیستی این منطقه برای دپوی پسماند آلوده مشخص شده است؟
سوال دوم این‌که چه نظارتی در حال حاضر بر حمل این پسماندهای شهرک تخصصی روی تا دپوی آن وجود دارد چرا که گاهاً مشاهده شده برای دپو این پسماندها نیز باید پولی پرداخت شود از همین رو در جاهای دیگری اطراف این شهرک تخلیه صورت می‌گیرد.
از آنجایی که شهرک روی سالیان درازی است که آب نداشته و چاه‌های عمیق این شهرک قابل استفاده برای کارخانه‌ها نیستند از سوی دیگر آب تأمینی این کارخانه‌ها که عمدتاً به روش هیدرومتالوژی کار می‌کنند مصرف آب بالایی در خط تولید دارند از چاه‌های اطراف شهرک که با مجوز مصارف کشاورزی بوده مورد استفاده قرار می‌گیرد این چاه‌ها به قیمت‌های خیلی ارزان به محلی برای فروش آب تبدیل شده است به طوری که هر تانکر ۱۲ مترمکعبی آن در حدود ۱۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.
از آنجایی که سطح آب‌های زیرزمینی در استان روز به روز در حال کاهش است آیا درسته به خاطر چند کارخانه‌ای که سودی برای شهر نداشته بلکه ضررهای زیادی را برای شهروندان وارد کردند و صرفاً برای منافع شخصی عده‌ای خاص ثروت و منابع آبی شهر را در اختیار کارخانه‌هایی قرار دهیم که روز به روز بزرگ‌تر شده و مشکلات بیشتری را برای شهر ایجاد کنند. پهنه‌بندی‌ها نشان از این دارد که فلزات سنگین تا منطقه دروازه‌ارگ زنجان نیز پیش رفته است.
مورد دیگر در زمینه برداشت بی‌رویه از بستر رودخانه‌هاست. سوال اینجاست سازمان حفاظت محیط زیست چه تدابیری برای برداشت غیر قانونی واحدهای ماسه‌شویی استان اندیشیده است؟ چرا که به صورت خودجوش و شبانه با یک لودر و ۱۰ کامیون بستر یک رودخانه را تخریب می‌کنند مقادیر زیادی از ماسه رودخانه را برداشت می‌کنند در حالی که هیچ صدایی از محیط زیست و سازمان صنایع و معادن که به این واحدها مجوز می‌دهند شنیده نمی‌شود.
نظارتی بر این واحدها نبوده و به قدری گردن کلفت شده‌اند که حتی در مراجعه بازرس‌های صنایع و معادن هنگام برداشت غیرقانونی از بستر رودخانه پاسخگوی آنان نیستند.
روزنامه صدای زنجان با وجود عدم حضور مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان و نماینده این اداره‌کل در نشست سمن‌های فعال در حوزه محیط‌زیست آماده دریافت پاسخ این اداره‌کل به مسائل مطرح شده در جلسه است.
