گزارش حاصل از پژوهش محمدجواد صالحی اصفهانی، استاد اقتصاد «دانشگاه ویرجینیا تک» در آمریکا نشان می‌دهد: پس از افت قیمت نفت در سال ۲۰۰۸، متوسط مصرف در تهران تقریباً ثابت مانده اما در همین دوره، میزان مصرف در مناطق روستایی، حدود ۳۰ درصد و در دیگر مناطق شهری در کشور هم حدود ۱۱٫۶ درصد کاهش پیدا کرده است.
بر این اساس روستاییان بیشترین و تهرانی‌ها کمترین ضربه را از تحریم و کاهش درآمدهای نفتی برده‌اند.
احتمالا دلیل تاثیر بالای تحریم‌ها بر روستاییان، سهم بسیار کم آن‌ها از اشتغال دولتی است در حالی که سهم اشتغال دولتی و رسمی در تهران بالاتر از جاهای دیگر است.
به عبارتی مشاغل موجود در روستا جزو مشاغل غیررسمی است که اکثرا حقوق و دستمزد ثابت ندارد و از هر تنش اقتصادی متاثر می‌شوند.
اما کارمندان دولت چه در شرایط تحریم و چه افت فروش نفت، حقوق ماهانه خود را دریافت می‌کنند و کمترین تاثیر را از تحریم و تنش‌های اقتصادی می‌گیرند.
در حالی ۸ میلیون نفر از طبقه متوسط به طبقه متوسط به پایین رفته‌اند که متوسط حقوق کارمندان دولت ماهانه ۱۵.۵ میلیون تومان گزارش شده است
