آیا آمریکا با وجود دستکم ۴۰ سال حضور و استقرار در افغانستان(از ۱۹۸۰ تا کنون) و پشتیبانی و سپس مبارزه با طالبان، نمی داند که خروجش از این کشور، به معنای قدرت یابی دوباره طالب ها است؟!
آیا آمریکا نمی داند خروجش از عراق، به منزله باز کردن دست بنیادگرایان تندرو سنی و شیعه و تضعیف موقعیت میانه روها و سکولاریست های دمکرات است؟!
چرا دولت بایدن و کنگره طی ماه های اخیر، بر ریاض برای پایان دادن به مساله یمن و توافق با حوثی ها فشار وارد آورده و بر این اصرار دارند؟!!
کمال ساده نگری است که تصور شود، آمریکا و ناتو به چنین پیش بینی هایی نرسیده اند. به گمانم واشنگتن در این ارتباط به نتیجه زیر رسیده است:
آمریکا در باره هزینه کرد چند تریلیون دلاری در عراق، افغانستان و دیگر کشورهای خاورمیانه بر سر عقل آمده است. یک سرمایه گذاری بی نتیجه. چه بهتر که به جای ایفای نقش ناجی، مردم منطقه تجربه زیستن درحکومت های اسلامی را حس و لمس کرده و خود در باره سرنوشتشان تصمیم بگیرند. واشنگتن و دیگر متحدینش با کسب تجربه ملت هایی که زیر حکومت های مذهبی هستند، بدین نتیجه دست یافته اند که بهترین راه مبارزه با چنین حکومت هایی، رها کردن آن ها با مردمشان است !
آنان‌چنین تصور می کنند که مردم زیر فشار سنگین و ناکارآمدی مدیریتی این گونه حکومت ها ، بالاخره له شده و پس از گذراندن مرحله ترس، وارد چرخه خشم و سپس طغیان خواهند شد!!
