یکی از مهمترین سوالات این روزهای اقتصاد این است که تا چه حد میتوان به نقش پول برای ایجاد رونق اقتصادی تکیه زد؟
در یک نشست اقتصادی با محوریت اثر و جایگاه پول در فعالیتهای تولیدی، سه نگاه در مقابل این سوال تشریح شد: نگاه نخست معتقد است که عرضه پول مادامی میتواند راهگشا باشد که متناسب با ظرفیت اقتصاد باشد، در غیر اینصورت اثر خود را بر افزایش سطح عمومی قیمتها میگذارد.
در این نگاه، عرضه پول توسط بانک مرکزی از طریق نقش پررنگ بانکها و با نظارت بانک مرکزی صورت میگیرد.
نگاه دوم که در مقابل نگاه نخست قرار میگیرد، با رد خنثایی پول تاکید میکند تزریق پول به شکل بهینه منجر به رونق تولید خواهد شد و حتی بدون نظریات پیچیده اقتصادی نیز میتوان بررسی کرد که هدایت پول به سمت فعالیتهای مولد اقتصادی باعث ایجاد رونق و اشتغال زایی خواهد شد.
دیدگاه سوم که بیشتر به مکتب اتریشیها نزدیک است، معتقد است که حمایت از بخش حقیقی اقتصاد بدون خلق پول امکانپذیر است. بر این اساس تخصیص بهینه زمانی رخ میدهد که نرخ بهره اسمی صفر باشد و زمانی این موضوع رخ میدهد که نرخ رشد پول منفی باشد.