دکتر توماس استوکمان مأمور کنترل بهداشت حمام‌های عمومی در شهری فقیر است. این شهر چشمه‌های آب معدنی زیادی دارد؛ شهرداری و انجمن شهر روی چشمه های آب معدنی سرمایه گذاری می‌کنند تا این که گردشگری شهر بی‌رمق، رونق می‌گیرد و مردم دسته دسته از گوشه و کنار برای آب تنی در چشمه‌ها به این شهر می‌آیند.
اقتصاد شهر رونق می‌گیرد و دارایی مردم ارزش پیدا می‌کند.همه از این تحولات خوشحال و سرخوش‌اند تا این که استوکمان پس از آزمایش‌های زیاد متوجه می‌شود آب‌تنی در چشمه‌های آب گرم شهر، سلامتی مردم و توریست‌ها را به خطر می‌اندازد و احتمال دارد آنها برای همیشه عقیم شوند.
توماس به دیدار برادرش پیتر استوکمان-شهردار- می‌رود و موضوع را اطلاع می‌دهد.اما شهردار از توماس می‌خواهد این موضوع را با کسی در میان نگذارد. توماس اما بی توجه به این توصیه و بر حسب وظیفه‌ای که در خود احساس می‌کند، نتیجه تحقیقات را به انجمن شهر اطلاع می‌دهد.
اعضای انجمن شهر از او می‌خواهند این موضوع را مسکوت نگه دارد.تنها روزنامه شهر هم حاضر نمی‌شود صحبت‌هایش را منتشر کند. فشارها به او زیاد می‌شود و مردم در کوچه و خیابان به شماتت او می‌پردازند و در نهایت، او را دشمن مردم خطاب می‌کنند و آن‌قدر در کوچه و خیابان به او سنگ می‌زنند و «دشمن مردم» خطابش می‌کنند که خانه نشین می‌شود.
حکایت چشمه‌های آب معدنی شهری که هنریک ایبسن در نمایشنامه دشمن مردم نوشته، بی شباهت به وضع این روزهای بازار سرمایه ما نیست.وقتی اکثریت بازیگران بورس از رشد حیرت‌انگیز شاخص‌ها سرخوش‌اند به سختی می‌شود درباره مخاطرات این بازار هشدار داد.
درباره بازاری صحبت می‌کنیم که از یک‌سو فرصت رشد و تعمیق پیدا کرده اما از سوی دیگر احتمال دارد خیلی از افرادی که تازه وارد بازار می‌شوند به دلایل مختلف ناکام و پشیمان از آن خارج شوند. بورس تهران در چه صورت می‌تواند قربانگاه پس‌انداز مردم شود؟
تجارت فردا
