نقدینگى در اقتصاد به زبان بسیار ساده، جمع همه اسکناس هاى در جیب مردم به اضافه همه حساب هاى جارى در بانک ها به اضافه همه سپرده هاى پس انداز مردم در بانک ها هست . به جمع دو بخش اول یعنى اسکناس در جیب و حسابهاى جارى در اقتصاد مى گویند«پول» و به سپرده هاى نزد بانک ها مى گویند «شبه پول» و در نتیجه نقدینگى در تعریف جمع پول و شبه پول است .
اتفاقى که در اقتصاد ایران در طى سالهاى اخیر افتاده بود، این بود که تقریبا ٨٧ درصد نقدینگى در قالب سپرده هاى مدت دار در سیستم بانکى قفل شده بود و تنها ١٣ درصد آن به صورت پول در اقساط در حال گردش بود و این همان دلیل کمبود نقدینگى در سطح بنگاهها و شرکت ها علیرغم رشد سرسام آور نقدینگى کل بوده است .
آخرین آمارهاى نقدینگى بیانگر چرخش مهمی در نقدینگی ایران در بخش پول نسبت به شبه پول است. در شهریور ماه با اینکه نقدینگى کل نسبت به سال گذشته ۲۰ درصد رشد داشته است و رشد بخش شبه پول فقط ١۶ درصد بوده است، اما سرعت رشد بخش پول یا همان بخش تورم زاى نقدینگى نسبت سال گذشته تقریبا ۴۵ درصد شده است . همین چرخش ، سهم بخش پول از کل نقدینگی را از ۱۲ درصد در فروردین ماه به ۱۵ درصد در شهریور ماه رسانده است .
این رشد بسیار سریع بخش پول یا تورم زای نقدینگی در طی ماههای اخیر حتی بیشتر از نرخ تورم بوده و ادامه این روند در طی ماههای بعد سیگنال بسیار خطرناکی برای اقتصاد ایران در موج بعدی تورمی و افزایش قیمت ها هست .
واقعیت این است که مدیریت حجم سرسام آور نقدینگی در اقتصاد ایران که امروزه فراتر از ۱۷۰۰ هزار میلیارد تومان است در گرو حل بحران بانکی است و حل بحران بانکی در گرو حل بحران بدهی های دولت است و این درهم تنیدگی مشکلات با توجه به مشکلات تحریمی ، هر روز احتمال حل این بحران ها را کمتر و کمتر می کند!
