یکی از ویژگی‌ها مهم ما ایرانی‌ها این است که راحت می‌میریم. گاهی راحت‌تر از خوردن یک لیوان آب. ۷ دانشجو در واژگونی اتوبوس در محوطه دانشگاه آزاد علوم تحقیقات تهران، جان خود را از دست دادند. ۴ دختر دانش آموز در زاهدان در آتش سوختند.
تلخ اما واقعی است. به همین راحتی و سادگی، مردم جان خود را در مدرسه، خانه و جاده از دست می‌دهند بدون اینکه بیمار باشند، مورد حمله تروریستی یا جنگ قرار گرفته باشند.
روزانه حدود ۴۳ نفر در ایران، تنها و تنها در حوادث رانندگی جان می‌دهند. مردن به خاطر گاز گرفتی و یا سهل انگاری مانند مدرسه زاهدان جای خود.
مرگ ۴۳ نفر در یک روز به خاطر تصادف یعنی کشته شدن ۳۰۱ ایرانی در یک هفته، هزار و ۲۹۰ نفر در یک ماه و ۱۵ هزار و ۶۹۵ نفر در یک سال.
این آمار بالاتر از تمام جنگ‌ها و خونریزی‌های جهانی است. معلوم نیست ما ایرانی‌ها با خود چه می‌کنیم ؟ واقعا چرا اینقدر « جان» برای ما بی ارزش است.
برخی از ما فکر می‌کنیم بدن‌هایمان از جنسی ناب است که هیچ بلایی بر سرش نازل نمی‌شود و با این اعتقاد به دل جاده و خیابان می‌زنیم و چنان رانندگی می‌کنیم که گویی رویین تن هستیم.
کسانی که می‌خواهند بمیرند خودکشی می‌کنند یعنی می‌دانند که بعد از عمل خودکشی دیگر نفس نخواهند کشید. در رانندگی هم همین است کسانی که در جاده‌های ایران سرعت می‌روند می‌دانند حادثه هر لحظه در کمین آنهاست اما باز می‌روند و می‌روند تا جایی که آمار مرگ در تصادف می‌شود ۴۳ نفر در روز.
راننده نه تنها خود را به کام مرگ می‌کشاند بلکه دیگران را هم با خود به دره مرگ می‌برد. چه بسیار کودکانی که فدای اشتباه و خود خواهی یک راننده شده‌اند.
بارها به خاطر مرگ خاموش یا همان مردن به خاطر استشمام گار، هشدار داده شده اما بازهم وقتی زمستان در خانه‌های ایرانی‌ها را باز می‌کنند، برخی به دام مرگ می‌افتند.
مرگ ۴ دانش آموز زاهدانی به خاطر چه بود؟ سهل‌انگاری مسؤولان مدرسه؛ اینکه آنها فکر نمی‌کردند ممکن است بخاری نفت سوز، کلاس موکت شده را تبدیل به کوره‌ای داغ کند.
به خدا جان آدمی عزیز است.
پدر و مادر این ۷ دانشجو هزار امید و آرزو داشتند. پدر و مادر آن ۴ دانش آموز دوست داشتند فرزندان خود را در لباس عروس ببیند. حالا چه شد؟
خیلی از مردم حاضر هستند برای حفظ جان خود، تمام سرمایه خود را هزینه کنند، آنوقت برخی در این سرزمین به راحتی از جان خود می‌گذرند و می‌میرند.
لطفا به همین راحتی نمیریم.
